⚫️نورعلی تابنده، لعن و سلام در زمان حال را بدون اجر می‌داند: ⚫️وی می‌گوید؛ 🔻«اگر ميان شيعيان رسم بود كه هروقت آب مى‌خوردند، بگويند: سلام بر لب تشنه حسين! براى اين بوده كه از نوشيدن آب، امام حسين و يارانشان را محروم كردند. 🔻 اثر اين كار در دوران بنى اميّه بسيار مشهود بود؛ چرا كه به ياد شيعه مى‌آورد كه حاكمان جور با اولياى دين چه كردند. 🔻 امّا آيا اكنون كه ما از روى عادت و تقليدِ صرفْ مثلاً هنگام نوشيدن يک ليوان آب خنک يا شربت در تابستان چنين مى‌گوييم، همين اثر را دارد؟ 🔻در صدر تاريخ شيعه، اينقدر محيط، خفقان‌آور بود كه شيعيان مى‌ترسيدند بلند بگويند: «سلام‌اللّه على الحسين»، امّا حالا كه گفتن «سلام اللّه على الحسين» و ذكر «لعنه اللّه على قاتل الحسين» آنقدر عادى شده كه حتّى براى برخى محلّ درآمد شده و به كار و پيشه‌ی آنان تبديل شده، ديگر اين كار اجرى ندارد.»!😱 📚 آزمايش، مصطفی، عرفان ایران، تهران، انتشارات حقيقت، 1380، شماره‌ی37 🔴 طبق گزارشات تاریخی، 🔺اولاً جو حاکم بر جامعه در زمان امام صادق (ع)، خیلی خفقان نبوده و بر عکس زمان خوبی بود تا حضرت به‌راحتی، سخنان و فرمایشات خود را به مردم برساند. 🔺 ثانیاً مصیبت شهادت امام حسین (ع) آنقدر عظیم است که بنا بر فرموده امام رضا (ع) این اندوه و گریه، تا روز جزاء، میراث عاشقان است و محدود به زمان خاصی نیست. 🔺 ثالثاً مجالس عزاداری امام حسین (ع) به نحو مرسوم، بهترین شیوه برای زنده نگه داشتن این مجالس است. 📚 ابن بابويه(شیخ صدوق)، محمد بن على، أمالی، تهران، نشر کتابچی، 1376ش، ص128. 🔰 @adyanuniv 🔰