〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام پي نوشت ها ۱) كمال الدّين: ۳۸۴. ۲) اسم او «احمد بن اسحاق بن عبداللَّه بن سعد بن مالك احوص اشعرى قمى» و كنيه اش «ابو على» است. از شخصيت هاىِ معتبر و معتمد و موثّقِ شيعه قم و رابطِ ميانِ مردم قم و حضرات و حضرتِ ولى عصرعليه السلام بوده و از امام جواد و امام هادى عليهما السلام حديث نقل نموده و از خاصّانِ امام عسكرى عليه السلام بوده و توسّطِ «حسين بن روح» - نايبِ خاصِّ امام عصرعليه السلام جهت رفتن به حج، از حضرت اجازه گرفت و حضرت در اجازه اى كه به وى داد از مرگش نيز خبر داد و در بازگشت از حج، در منزل حلوان بدرود حيات گفت. بحارالانوار ۵۰: ۲۸۶. ۳) كمال الدّين ۲: ۴۴۵؛ الغيبة للطّوسى: ۲۵۴؛ الزام النّاصب ۱ : ۳۸۰. ۴) ملاّ محمد باقر بن ملا محمد تقى مجلسى» معروف به علّامه مجلسى، از بزرگ ترين و معروف ترين علماى شيعه در عهد صفويه است كه در سال ۱۰۳۷ در اصفهان متولد شده و به سال ۱۱۱۱ در همان شهر وفات يافت. وى در اواخر عهد شاه سليمان صفوى و قسمت عمده از عهد شاه سلطان حسين، رتبه شيخ الاسلامى و امامت جمعه و صاحب اختيار امور دينى كل كشور بود و نيز حائز رياست علمى و سياسى گرديد. تعداد تأليفات او متجاوز از شصت كتاب است كه معروف تر و مهم تر از همه -به زبان عربى- بحارالانوار است كه در حقيقت، دائرة المعارف شيعه مى باشد. بيشترين تأليفات او به زبان ساده است، مانندِ حق اليقين، حلية المتقين، حيوة القلوب، عين الحيوة و جلاء العيون. معارف و معاريف ۹: ۱۲۵. ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅