با رونق عکاسی، هاکوپ نیز که به نقاشی شرقی و خصوصاً سبک ایرانی علاقه‌مند و متمایل شده بود تصمیم گرفت به ایران مهاجرت کند. دخترش، نونه بعد از ازدواج با یکی از ارامنه‌ی تبریز به نام آستوا زادورخان به ایران آمده بود و در تبریز سکونت داشت. هاکوپ در 1865 مهمان خانه‌ی دختر و دامادش شد و یک سال پیش آن‌ها ماند. در همین دوران شبی حضرت علی (ع) را به خواب دید و صبح فردا، شروع به کشیدن شمایل ایشان کرد. حاصل کار، تصویری بود از مردی با ردای شکلاتی، عمامه‌ای سبز، دوزانو نشسته بر کفپوشی از بوریا بر روی تخت، با دستی بر غلاف و دستی بر تسبیح (بعدها شمایل فاطیما نیز در هنر کلیسایی با تسبیحی در دست ترسیم شد) و چشم‌هایی دوخته به آسمان و هاله‌ای پیرامون سر که دو فرشته با حلقه‌ای از گل بالای آن در پروازند. از عناصر قابل‌اعتنا در این نقاشی، وجود چشمی نورانی در طلیعه‌ی‌ تصویر است که مفهوم عین الله (از القاب علی علیه السلام) را تداعی می‌کند. تلفیق ویژگی‌های هنر کلیسایی و مختصات نقاشی ایرانی به‌وضوح در این تابلو دیده می‌شود. نقاشی ایرانی میل به سطوح دو بعدی دارد، به درخشش و نور اهمیت می‌دهد، ذهن‌گراست و به عالم مادی محسوس توجه چندانی ندارد، رنگ‌های روحانی و روشن را ارج می‌نهد و از آنجا که میل به درون‌گرایی دارد اندازه‌های کوچک را برای قاب خود انتخاب می‌کند. تابلوی شمایل علی (ع) نیز در ابعاد 72×103، متأثر از سبک ایرانی و دارای برخی از عناصر نقاشی کلیسایی است. متن کامل تک‌نگاری هاکوپ هوناتانیان را در سایت میدان آزادی بخوانید. #هاکوپ_هوناتانیان #از_شیشه_رنگی_کلیسا #مجله_میدان_آزادی #نقاشی 5⃣1⃣0⃣ @Azadisqart