گاه سازید که هر چند شما با هم مشکل داشته اید اما هر دو والدین او را دوست دارند و او نیز حق دارد هر دو پدر و مادرخود را دوست داشته باشد و این دوستی را ابراز نماید.
بر زندگی خود مسلط شوید/ معمولا زندگی پس از طلاق مشکلات و دشواری های اقتصادی، خانوادگی، شغلی و مشکلات اجتماعی خاص خود را دارد. که در مجموع فشار بیشتری را بر والد سرپرست تحمیل می کند و باعث خستگی، زود رنجی، کج خلقی و پرخاشگری والد سرپرست می شود و در نتیجه ناسازگاری والد، ناسازگاری کودک هم افزایش می یابدبنابراین مراقب خود باشید، خود را کنترل کنید، هنگام خستگی و عصبانیت تصمیمی نگیرید. یک محرم راز برای خود بیابید. درد دل ها و مشکلات خود را با یک دوست شایسته مطرح سازید. نگذارید خطرات وافکار ترس های آینده باعث تخریب رابطه شما و کودکتان شود. در صورت امکان به مشاوره مراجعه کنید.
گستاخی و تنبلی کودک را ریشه یابی کنید/ بدرفتاری کودکان بی علت نیست. گاهی به نشانه طغیان در برابر طلاق است. در این زمینه کودک را همراهی کنید تا به تدریج با جدایی سازگارتر شود. مراقب باشید به او منت نگذارید. هرگز از جملات و پیام‌های منفی و سرزنش کننده‌ای مانند این که : اگر تو نبودی، من راحت زندگی خودم را می‌کردم، توهم مثل پدرت هستی، بهتر است پیش پدرت بروی تا قدر مرا بدانی...و از نظایر آن استفاده نکنید؛ اما گاه بد رفتاری کودکان به خاطر سوء استفاده از موقعیت جدید و یا به خاطر باج گیری است، گاهی کودک عادت کرده است با گستاخی و تنبلی به خواسته خود دست پیدا کند. اگر چنین است ابتدا در مقابل گستاخی او سکوت کنید. در موقعیت مناسب و با جملات کوتاه انتظارات خود را به او توضیح دهید و بخواهید نتیجه نامناسب رفتارهایش را پیش بینی کند. از او بخواهید فکر کند به جای بد رفتاری چه رفتارهای مناسبی می تواند انجام دهد و نتیجه رفتارهای مناسب او چه خواهد بود؟ لازم است در موقعیت های مختلف که کودک آمادگی پذیرش دارد، با او درمورد رفتارهای مشکل آفرینش صحبت کنید، سعی کنید در موقع گفت و گو با کودک او را تهدید یا سرزش نکنید، خواسته های خود را به صورت کوتاه و مشخص بگویید.
امکان ملاقات فرزند را با والد خود فراهم سازید/ به جز در موارد بسیار خاص، در اغلب موارد پس‌از جدایی لازم است برنامه منظمی برای ملاقات فرزندان و والدین وجود داشته باشد. این حق کودک و وظیفه والدین است که در تمام عمر رابطه عاطفی و سازنده ای را با یکدیگر داشته باشند، قطع رابطه با والدین به هر دلیلی و توسط هر کسی باعث تضعیف هویت کودک و ایجاد ناهنجاری عاطفی و رفتاری در کودک خواهد شد. بخش عمده مشکلات والدین با یکدیگر با طلاق تمام می شود ولی نیاز کودک به داشتن رابطه با والدین خود هیچگاه تمام نخواهد شد. سعی کنید بر اساس قانون یا با توافق‌طرفینی برنامه منظمی را برای ملاقات با والد غیر سرپرست فرآهم آورید. نگران برخی مشکلات موقت این ملاقات ها نباشید چون در دراز مدت منافع بسیاری را به همراه دارد که حل برخی مشکلات‌رفتاری کودک یکی از آن هاست.
.
قسمت چهارم و آخرین قسمت #پاسخ :
افراط و تفریط نکنید/ معمولا والد سرپرست در شرایط پس از جدایی در رسیدگی به فرزند خود دچار زیاده روی یا بی تفاوتی می شود. گاه با محبت و آزادی دادن افراطی سعی در جلب رضایت و همراه ساختن کودک با خود می نماید و گاه با سخت گیری و بی مهری سعی در تنبیه و اصلاح رفتار او می نماید و گاه او را مانند والد غیر سرپرست خود شرور و ناسپاس و شایسته هر گونه تحقیر و طردشدن می داند. لذا سعی کنید آگاهانه به وظایف والدینی خود بپردازد نیازهای واقعی کودک را با صمیمیت برطرف سازید. به او توجه کنید، او را بپذیرید و با او همراهی کنید. در مقابل خواسته های نا به‌جا و رفتارهای ناشایست او با آرامش و قاطعیت برخورد کنید، هر گاه ندانستید چه عکس العملی در مقابل او انجام دهید سکوت کنید و به خودتان و به فرزندتان اجازه دهید تا در سکوت به تفکر پرداخته و تصمیم مناسبی بگیرید. از سر خستگی و ناچاری در مقابل خواسته های نامناسب و باج گیری کودک کوتاه نیایید؛ بلکه با آرامش و با توضیح کوتاه در مورد علت برخورد قاطعانه خود کودک را نسبت به رفتارهای ناشایست آگاه کنید.
ادامه زندگی را بپذیرید/ چنانچه فکر می کنید هیچ راه بازگشتی باقی نمانده است بپذیرید که تربیت فرزند به صورت تک والد امری دشوار و گاه ناممکن است. چنانچه شرایط مناسبی پیش آمد با ارزیابی همه جانبه و با توکل به خدا و با آماده سازی فرزندتان برای پذیرش فردی جدید در زندگی، بار دیگر همراهی برای خود برگزینید و با مهارت و درایت موقعیت جدید را مدیریت کنید، بر خلاف برخی تفکرات عامیانه، خانواده جدید چنانچه مدیریت شود حتی برای فرزندان هم مفید خواهد بود