یکی از نقد هایی که دوست و دشمن به دولت شهید جمهور میکردند نداشتن برنامه ی کافی برای اداره بود. جدا از اینکه چقدر این نقد درست بود، احتمالا جلیلی (که دوست و دشمن در مورد او ادعای دلسوز نبودن یا باتقوا نبودن نکرده اند) ضعفی در برنامه دیده و خواسته عقلِ منفصل و جدای رئیسی و دولتش باشد. دور باشد ولی برنامه هایش مشکلات را از نزدیک حل کند. نمیتوان گفت این بهترین تصمیم بوده است، ولی مگر ما قرار است جای او تصمیم بگیریم؟ او قطعا از روی تکلیف‌مداری و فهمِ عمیق خود این تصمیمگیری را داشته است. خودش میگوید او طرح های دولت سایه را از دولت غربگرای حسن روحانی هم دریغ نمیکرد چه برسد به رئیسی انقلابی عزیزمان. البته همه ی اینها اصل سوال این حقیر را حل نمیکند. آیا او اهلِ کارکردن با جمهور و تکثر ها و اکثریت است یا گزنیش هایش محفلی و حداقلی و خالص‌سازانه است؟ چه بسا حتی اگر محفلی و غیر حداکثری هم باشد، باز بهترین گزینه باشد. پس پاسخ سوال اگر حداقلی‌بودن بود به معنای نفیِ مطلوبیت او نیست. ولی باید روشن کنند که چگونه میخواهند حکمرانی کنند. این حق ماست که بدانیم جلیلی عزیز چه دست‌فرمانی خواهد داشت. #انتخابات #جلیلی #دولت_سایه #خالص‌سازی #جمهوریت ✊ @Ghiameandisheh