بسم الله الرحمن الرحیم وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ هُوَ خَيْرًا لَّهُم ۖ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَّهُمْ ۖ سَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَلِلَّهِ مِيرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ کسانى که نسبت به آنچه خدا از فضل خویش به آنان داده، بخل مىورزند (و انفاق نمى کنند)، گمان نکنند این کار به سود آنهاست. بلکه براى آنها شرّ است. بزودى در روز قیامت، آنچه نسبت به آن بخل ورزیدند، همانند طوقى به گردنشان افکنده مى شود. و میراث آسمانها و زمین، از آن خداست. و خداوند، از آنچه انجام مى دهید، آگاه است. (آل عمران/180) طوق سنگین اسارت آیه فوق، سرنوشت بخیلان در روز رستاخیز را توضیح مى دهد، همان ها که در جمع آورى و حفظ ثروت مى کوشند و از انفاق کردن در راه بندگان خدا، خوددارى مى کنند. گرچه در آیه، نامى از زکات و حقوق واجب مالى برده نشده، ولى در روایات اهل بیت(علیهم السلام)و همچنین در گفتار مفسران، آیه به مانعان زکات تخصیص داده شده است و تشدیدهائى که در آیه به چشم مى خورد نیز دلیل بر این است که منظور انفاق مستحبى نیست.   مى فرماید:  افرادى که بخل میورزند و از آنچه خداوند از فضل خود به آنها داده در راه او نمى دهند، تصور نکنند🤔 به سود آنها است  (وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذینَ یَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَیْراً لَهُمْ).  بلکه (بر خلاف تصور آنها) این کار به زیان آنها تمام مى شود  😞(بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ). سپس سرنوشت آنها در رستاخیز را چنین توصیف مى کند:  به زودى اموالى را که در مورد آن بخل ورزیدند، همانند طوقى⭕ در گردنشان افکنده مى شود  (سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ).   از این جمله استفاده مى شود: اموالى که حقوق واجب آن، پرداخته نشده، و اجتماع، از آن بهره اى نگرفته است و تنها در مسیر هوس هاى فردى و گاهى مصارف جنون آمیز به کار گرفته شده، و یا بى دلیل روى هم انباشته گردیده و هیچ کس از آن استفاده نکرده، همانند سایر اعمال زشت انسان، 👹در روز رستاخیز طبق قانون  تجسم اعمال ، تجسم مى یابد، و به صورت وسیله عذاب دردناکى در خواهد آمد. تجسم این گونه اموال به طوقى که بر گردن مى افتد، اشاره به این حقیقت است که انسان تمام سنگینى مسئولیت آنها را تحمل خواهد کرد، بدون این که از آثار آنها بهره مند گردد، 👈اموال سرشارى که به طور جنون آمیز جمع آورى و نگهدارى گردد و 🔵در خدمت اجتماع نباشد، جز زنجیر و زندان،🔗 براى صاحب آن چیزى نیست; زیرا مى دانیم بهره گیرى شخصى از مال و ثروت، حدود معینى دارد و از آن که بگذرد، جز یک نوع اسارت و سنگینى بیهوده نتیجه اى نخواهد داشت، مگر این که از برکات معنوى آن برخوردار و در مسیر کارهاى مثبت قرار گیرد. ادامه دارد.... تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۲۴۵