💠برخورد مسئولانه در مواجهه با شعارها جامعه ایرانی بین امنیت و ازادی، امنیت را با گوشت و استخوان فهم می کند و بالعکس تقریبا آزادی را نمی فهمد، چرا که در فرهنگش تجربه و معنایی نداشته است. جامعه ما اگر احساس رها شدگی پیدا کند، فهمش از آزادی، آنچه که من می خواهم و می توانم را باید انجام دهم، است. آنچه که جامعه ما در وضعیت های رها شدگی یا احساس رها شدگی، و یا بی دولتی و احساس بی دولتی حفظ کرده و می کند و امکان نظم و زندگی و تداوم آن را میسر کرده و می کند، دین در معنای عام بوده است. حال اگر جامعه بخواهد به نام آزادی، مقابل دین قرار گیرد، چون فهم و تجربه جمعی از آزادی ندارد، پایگاهی فرهنگی و اجتماعی ای در جامعه برای امنیت نخواهد داشت و پیدا نخواهد کرد و عملا مجبور خواهد شد که یک فضا و دوران ناامنی را به میزانی که از دین فاصله، گرفته تجربه کند و درصورت تداوم، چون حافظ دیگری جز حکومت در جامعه ایرانی باقی نمی ماند، به یک دیکتاتوری و یا حکومت نظامی متمایل خواهد شد که در آن وضعیت، آنچه محوریت خواهد داشت، امنیت به خواست حاکمان عموما نظامی خواهد بود. نشستن ذیل امنیت حکومت دینی که سعی کرده است یک ترکیب و تلفیقی از دین و حکومت را در نسبت با مردم تنظیم کند و تخریب دین و حکومت با نام آزادی، امنیت را در جامعه به واسطه تضعیف دین و سپس امنیت را در حاکمیت به واسط تضعیف دولت از بین خواهد برد و عملا نه آزادی وجود خواهد داشت، نه پناه اجتماعی و نه پشتیبانی حکومت. اگر جامعه نخبگانی به این وضعیت جامعه ما آگاه نباشد و مسئولانه در مواجهه با معانی و شعارها برخورد نکند و خارج از بستر فرهنگی و تاریخی بخواهد فکر و عمل کند، و اگر بخواهد با تداوم شعارها برای رسیدن به مطامع کوتاه مدت، جامعه را موقعیت تاریخی درگیری با این دست از شعارها قرار دهد، احتمالا جامعه مجبور خواهد شد نتیجه این دنباله روی را با گوشت و پوست و استخوان و با هزینه بالا به صورت حضوری درک کند. نخبگان باید در نسبت گیری با شعارها در حرکت های اجتماعی بسیار مسئولانه عمل کنند، وگرنه به راحتی حرکت های اصلاحی بر ضد خود تبدیل خواهند شد. ✍علیرضا مومن @Kolbe_Andishe_Farhang