بسم الله الرحمن الرحیم اللهم عجل لولیک الفرج #گزیده_تفسیر_سوره_آل‌عمران_آیه 26 تعبير (مَالِكَ المُلك) از همه تعبيرهايي كه مالكيت خدا را مي رساند جامع تر و رساتر است، زيرا، «مُلك» واژه فراگيري است كه همه ملك هاي ظاهري و باطني را دربرمي گيرد. اين تعبير، خدا را مالك مُلْك يعني مسلط بر سلطه مي شناساند، بر اين اساس دادن و گرفتن ملك تنها به دست خدا و طبق مشيّت حكيمانه اوست و اعطا و نزع او همواره خير است؛ خواه براي پاداش باشد يا كيفر؛ اما آنچه انسانها مي گيرند هميشه خير نيست. عزت و ذلت در قرآن دو گونه است: راستين و دروغين. عزت راستين از آنِ خدا، رسول او و مؤمنان است و عزت دروغين آن است كه كافران براي خود مي پندارند. اين گروه ذليل هاي راستين اند. عزت و ذلّت تنها به دست خداست و اين مفيد توحيد افعالي است نه مفيد جبر، چنان كه برخي پنداشته اند، زيرا قرآن كريم در ده ها آيه انسان را مسئول دانسته و در همه موارد رابطه فيض حق و استحقاق مستفيضْ محفوظ است؛ بي دخالت انسان نه ملك و عزتي به دست مي آيد و نه از دست مي رود. خير تنها به دست خداست. اعطاي ملك و نزع آن و نيز عزت بخشي و ذليل كردن از مصاديق خير (نسبت به مجموع نظام هستي) است. تنها راه رسيدن به خير به لحاظ شخصي ارتباط با خداست. شرّ به خدا منسوب نيست و در قرآن همواره به غير خدا اِسناد يافته است. (إنَّكَ عَلي كُلِّ شي ءٍ قَدير) ستايشي توأم با درخواست است، زيرا ستودن خدا به وصفي خاص، درخواست آن است. تسنيم ج 13 صص 546 و 547 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402