💠 فاصله بسیار است ❖ آیت‌الله‌‌العظمی شبیری زنجانی: ● در دوره‌های قبل دو چیز در میان اهل علم قوی بود: یکی در نظر گرفتن مسئولیت الهی در درس خواندن که ما مسئول هستیم و باید حلال و حرام الهی برای مردم روشن شود. از این رو با کمال احتیاط و جدیت کامل درس می‌خواندند. دوّم اینکه خود علم برای آنان مطلوب ذاتی بود. ● متأسفانه این معنا در حوزه ضعف پیدا کرده و باید این مسئولیت را حس کنیم. در غیر اینصورت آرام آرام فقه مضمحل می‌شود. ● ما اگر فقاهت صاحب جواهر و شیخ مرتضی انصاری را با فقاهت امروز مقایسه کنیم، می‌بینیم که فاصله بسیار است. ● مرحوم آقای سیّد محمّدصادق لواسانی از پدرش مرحوم آقای سیّد ابوالقاسم لواسانی که از اعلام و شاگردان مرحوم آخوند بود، نقل کرد: منزل آقایی رفتم. آسیّد محمدصادق اسم او را نمی‌دانست ولی گفت به مسائل علمی عشق می‌ورزید (ایشان حاج شیخ علی محمّد نجف آبادی است). مرحوم آقای سیّد ابوالقاسم گفت: آن شخص مریض بود و من به عیادت او رفتم. و او گفت که شنیده‌ام آقای آخوند ملّا کاظم، «کفایه» نوشته و من می‌دانم که امروز را به آخر نمی‌رسانم، ولی دلم می‌خواهد از مطالب ایشان بشنوم و می‌خواهم شما بیان کنید. می‌گفت: من مقداری از مطالب آخوند را بیان کردم و او آن روز را به آخر نرساند. ● این حالت در میان فقها و علمای ما بوده است و امیدوارم که دست‌کم در میان اقلیتی از اهل علم این معنا حفظ شود تا در طلّاب دیگر تأثیر بگذارد. سابق در تمام مجالس بحث علمی بود و جلسه‌ای پیدا نمی‌شد که بحث علمی نباشد.¹ ————————— 1. آقایی از علمای سابق که نامش را فراموش کرده‌ام، به ساوه رفته بود و در آنجا شاگرد نداشت و برای اینکه مطالبی را که یاد گرفته است، فراموش نکند، هر روز در ساعت مقرری خطاب به ستون مسجد درس می‌گفت و در راه هم اگر به کسی برخورد می‌کرد، می‌گفت که مباحثه دارم. کار ایشان عقلایی هم بود. 📚 جرعه‌ای از دریا؛ ج۴ ص۴۶۶ منبع: @madras_emb @Nardebane_feghahat