🍃بهانۀ زندگی تو وقتی گریه می‌کنی صفای باطنت را خیرات می‌کنی میان زمین و آسمان و عالم، پاک می‌شود با دانه‌های بهشتی اشکت. ما وقتی گریه می‌کنیم آلودگی‌های درونمان سوار اشکمان می‌شوند و از چشم‌هایمان بیرون می‌ریزند. اشک‌های تو بوی عشق می‌دهند و اشک‌های ما بوی مشکل. گریۀ تو برای شوقی است که به نزدیک‌تر شدن داری گریۀ ما برای گرهی است که در کارمان افتاده. بنده هر چه قدر به خدا نزدیک شود باز هم جا دارد برای نزدیک‌تر شدن پس تو همیشه در حال گریه‌ای، خوش به حالت! ما گریه‌مان بند گره‌هایمان است. گره‌ها که باز شود، گریه‌ها بند می‌آید. تو برای دور افتادن دیگران، بیشتر از خودشان گریه می‌کنی. ما خیلی که خوب باشیم برای دور افتادن خودمان گریه می‌کنیم. خیال نزدیک شدن که کنیم، گریه‌مان بند می‌آید. هر چه هست خدا را شکر که هم گریۀ تو هست و هم گریۀ ما. نقطۀ اشتراک گریۀ ما و تو، شاید این باشد: گریه اگر نبود، نه تو و نه ما دنیا را تاب نمی‌آوردیم. امّا در گریۀ تو چیزی هست که در گریۀ ما نیست تو اگر گریه نکنی، ما می‌میریم. اشک تو آب حیات ماست. خدا به خاطر گریۀ تو از کوه‌های گناه ما می‌گذرد و گر نه هر کدام از گناهان، شایستۀ عذابی هلاکت‌آور است. از ته دل سپاس که برایمان گریه می‌کنی! شبت بخیر بهانۀ زندگی! 🌴💎🌹💎🌴