🌸 مزاح در سیره رهبران الهی 🌷 در مورد علی بن ابی طالب علیه السلام نقل شده که وی شوخ طبع بود و همین شوخ طبعی نیز بهانه مخالفان او گشت تا حضرت را از گردونه خلافت کنار بزنند و چنین وانمود کنند که یک فرد خوش مشرب و شوخ طبع، نمی تواند رهبری مسلمین را عهده دار شود. اهل مزاح بودن و بذله گویی آن حضرت، حتی از زبان مخالفان او هم نقل شده است. عمرو عاص، معاویه و عمر، سخنانی دارند که گویای این ویژگی در آن حضرت است. خود حضرت با شگفتی یاد می کند که عمرو عاص درمنطقه شام، چنین وانمود و تبلیغات می کند که فرزند ابوطالب، مزاح گر و بذله گو و بازیگر است! (نهج البلاغه، صبحی صالح، خطبه 84) تا چهره ناخوشایندی از وی در اذهان شامیان ترسیم کند. معاویه گفته است: خدا اباالحسن (علی بن ابیطالب) را رحمت کند، که خندان و گشاده رو و اهل فکاهی بود! (بحارالانوار، ج 41، ص 147) او می خواست این را به عنوان نقطه ضعف حضرت قلمداد کند. 💠 درباره امام صادق علیه السلام نقل شده که آن حضرت، بسیار خنده رو و شوخ طبع بود: «و کان کثیر الدعابة و التبسم.» ✍️ (بحارالانوار ، ج 17، ص 33) 🌺 در برخی روایات هم توصیه شده که در مسافرت با یک جمع، برای سرور و رفع خستگی از مزاح و شوخی های سالم استفاده شود و این از آداب سفر بیان شده است. 📚 (برشی از کتاب اخلاق معاشرت استاد جواد محدثی) 🆔 @ShamimeOfoq