شِیخ .
‌‌ خداحافظی، سخت‌ترین فعلی‌ست که آدمیزاد ناچارا باید آن را بیاموزد.‌ چه بخواهد چه نخواهد باید دل بکند! گاهی از آدمی، گاهی از مکانی، گاهی از تعلقاتِ ساده اما دلچسبی .. و من چه محزونم بابت این خداحافظی و دل کندن. قلب و روحم جا می‌ماند در کنجِ حرم حضرت شاهچراغ و جسمم به جبر باید که برگردد... بعضی‌ از دیدارها در عین سادگی، عمیق‌اند و انسان‌ساز. انگار آدمیزاد بعد از زیارت آنان که تمام هستی‌شان برای خدا بود؛ آدمی دیگر می‌شود. رشد میکند، حقایق را بهتر می‌فهمد، برای ادامه‌ی حیات شوق بیشتر و هدف والاتری دارد. کاش خدا روزی‌ِ همیشگیمان قرار دهد تا اوقاتمان را در کنار ائمه‌ علیه السلام و امام زادگان عزیز بگذرانیم...