گذشته‌ایم از اندوه و عیشِ مختصرش که زندگی نمی‌ارزد به رنج و دردسرش... فقط که ریشه‌ی ما را نمی‌‌کَند از جا به شاخه‌های شما نیز می‌خورد تبرش... خدا من و تو و او را نشست و قالب زد برای اینکه ببالد به خلقتِ بشرش... چقدر آدم از او چوبِ بی‌صدا خورده طبیعی‌است که چیزی نماند از اثرش... نمی‌شود که از این کوره‌راه برگردد خراب کرده پلی را که بوده پشتِ سرش سلام حضرتِ هجرت، مرا ببر با خود که زندگانیِ این‌گونه آه، بر پدرش… ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ_ܩߊ_ܝ‌ߊ_ܢ̣ܘ_ߊ‌ܢܚ݅ࡅ߳ܝ‌ߊ‌ܭ_ܢ̣ܭَܥ̇‌‌ߊ‌ܝ‌ࡅ࡙ܥ‌‌❣↶ ╭━━⊰•❀🦋🌤️📙❀•⊱━━╮ ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ @Sheroadab_alavi ‎ ╰━━⊰•❀⏳🌤️🕯❀•⊱━━╯