کربلا محشر عظماست خدا رحم کند جای خون گشتن دلهاست خدا رحم کند از چه رو ساقی سرمست حرمخانه ی عشق تشنه لب بر لب دریاست خدا رحم کند آن زمانی که فتاد مشک و علم روی زمین ذکر لبها همه سقاست خدا رحم کند کشته شد ماه بنی هاشم و از داغ غمش خونجگر زینب کبراست خدا رحم کند با تنی خسته و بی یار و معین ثارالله بین دشمن تک و تنهاست خدا رحم کند آمده دشمن بی دین همه با تیغ وسنان بین گودال چه غوغاست خدا رحم کند خواهری را که غم داغ برادر دیده کعب نی از چه مهیاست خدا رحم کند دم دروازه ی کوفه سکینه ز چه رو روبرو با سر باباست خدا رحم کند مثل زهرای مطهر به رخ طفل حسین اثر سیلی اعداست خدا رحم کند پای سرهای بریده همه دم از چه سبب خنده و هلهله برپاست خدا رحم کند عوض تسلیت دختر ویرانه نشین سر بابا به تسلاست خدا رحم کند این سه ساله که ز سیلی رخ او گشته کبود نازنین دختر زهراست خدا رحم کند تا ابد از غم جانسوز حسین بن علی نوحه گر ام ابیهاست خدا رحم کند این سخن گفت شمیم از دل پر درد و غمش که خزان گلشن طاهاست خدا رحم کند علی قاسمی(شمیم)