در درون آدمی دو دل نیست، که یکی را بدنیا مشغول دارد و یکی را بحق سبحانه، در درون آدمی یک دل است اگر بدنیا مشغول سازد از حق سبحانه بی‌بهره ماند، و اگر متوجه بحق سبحانه گردد از دل او روزنه بسوی حق گشاده شود، از آن روزنه آفتاب فیض الهی تافتن گیرد، آفتاب که طلوع کرد از مشرق تا مغرب هر ذره که هست از نور او بهره می‌یابد اگر دل حاضر باشد، فیض به وی خواهد رسید و اگر غافل است آن نور از وی در خواهد گذشت... دوست بِهَر لحظه‌ای در تو نظر می‌کند چون تو ازو غافلی از تو گذر می‌کند رشحات ‌عین ‌الحیات حسین بن علی واعظ کاشفی https://eitaa.com/TAMASHAGAH