اقبال مى‌گويد انسان اگر خط‍‌ سيماى خود را به نيكى بخواند، مى‌تواند فردا و پس‌فرداى خود را نيز بخواند. زيرا امروز و فردا و فرداهاى دگر همه در بستر زمان و مولود اين جهان‌اند و عظمت انسان جهان را در خود جاى داده است. بنابراين هر كس صحيفۀ وجودى جان خويش را بخواند مى‌تواند صحيفۀ حوادث جهان خويش را نيز بخواند. نکو میخوان خط سیمای خود را بدستور رگ فردای خود را چو من پا در بیابان حرم نه که بینی اندرو پهنای خود را ☘☘☘ کسی کو فاش دید اسرار جانرا نبیند جز به چشم خود جهان را نوائیفرین در سینه خویش بهاری میتوان کردن خزان را از نظر اقبال مقام كبريايى از خداوند سبحان به انسان رسيده است. آدمى تا وقتى كه خودشناس و خودياب است بنده رب‌الارباب و مافوق همۀ مربوبين است. اما هرگاه خود را گم كرده و از مقام كبريايى خويش غافل گردد بلافاصله از اعلى عليين سقوط‍‌ كرده و به اسفل‌السافلين افتاده و به دريوزه‌گى و چهره‌سايى دون‌صفتان خواهد افتاد. فتادی از مقام کبریائی حضور دون نهادان چهره سائی تو شاهینی ولیکن خویشتن را نگیری تا بدام خود نیائی اقبال لاهوری (ارمغان حجاز) https://eitaa.com/TAMASHAGAH