مازنده به آنیم که آرام  نگیریم موجیم که آسودگی ما عدم ماست اقبال لاهوری 🍃🍃🍃 اقبال درسال ۱۸۷۳ میلادی در سیالکوت پنجاب به دنیا آ مدو در سال ۱۹۳۸از دنیا رفت. اقبال در قالب های  مختلف شعر اعم از غزل  ،مثنوی، دوبیتی ، رباعی، وقطعه آثاری پدید آورده است . در غزل او درد و سوز عرفانی شعرای بزرگ ایران را می توان دید.. در مثنوی از مولوی و شبستری تاثیر گرفته است .درقطعات ومفردات از امیر خسرودهلوی در دو بیتی ها از اندیشه های فلسفی خیام الهام گرفته است. این فیلسوف وشاعر اندیشه های خیام را با سوز وگداز بابا طاهر درهم آمیخته است . اقبال شاعر حرکت ،تلاش ،کوشش از درون وبرون است  . شرایط جامعه ی آن روز حرکت و شورو شوق را ایجاب می کرد. . دربیشتر اشعارش  چون رود حرکت می کند وچون موج پرتلاش است. اقبال حتی به جوانان ایرانی هم نظرمساعدی دارد (ای جوانان عجم جان من وجان شما) می گوید:" هستم اگر می روم گر نروم نیستم" به قول استاد زرین کوب. :(شعر اقبال جوش وخروش عارفانه است، شوق سعدی است که از پرده نی مولوی می تراود .دردحافظ است که رنگ بیان عراقی رادارد.) اقبال درکتاب سیر فلسفه در ایران با روشی علمی تاریخ اندیشه های فلسفی را درایران بررسی می کند. ودرکتاب احیای تفکر اسلامی برای بیداری مسلمانان در عصر حاضر پیشنهادها وآرای ارزنده ای دارد. با دوبیتی ها اقبال همراه شویم دل من روشن از سوز درون است جهان بین چشم من از اشک خون است ررمز زندگی بیگانه تر باد کسی کو عشق را گوید جنون است شنیدم درعدم پروانه می گفت دمی از زندگی تاب وتبم بخش پریشان کن سحر خاکسترم را ولیکن سوز وساز یک شبم بخش بیا ای عشق ای رمز دل ما بیا ای کشت ما ای حاصل ما کهن گشتند این خاکی نهادان دگرآدم بنا کن از دل ما دلا رمز حیات از غنچه دریاب حقیقت درمجازش بی حجاب است زخاک تیره می روید ولیکن نگاهش برشعاع آفتاب است اقبال لا هوری @TAMASHAGAH