*اللّحظاتُ مقرونةٌ بالامتحانِ و الخطراتُ مقرونةٌ بالافتتانِ و الإشاراتُ مقرونةٌ بالبلیّات * 🔹سه کلمه را ذکر کرده است: لحظه، خطر و اشاره. جمعشان هم می‌شود لحظات، خطرات و اشارات. لحظه به‌معنای «آن» است. تا بگویی «آن»، هم هست و هم نیست. انسان وقتی‌که امتحان می‌دهد، در لحظه است. تمام امتحاناتتان در لحظه است. یک ‌لحظه چگونه است؟ اگر چگونگی لحظه درست شد، از گذشته نترس. از آینده هم نترس. چگونگی لحظه را درست کن، آن‌وقت نگران گذشته و آینده نباش. آینده هم لحظه می‌شود. آینده در انتظار لحظه شدن است؛ اینکه یک «آن» بشود. این لایتناهی، مرتب می‌خواهد «آن» بشود. آینده به شرطی می‌آید که وارد «آن» بشود. واردِ «آن» شدن، رفتن است. آینده باید خودش را به خطر بیندازد. تا به «آن» بیاید، می‌رود. اما مرتباً هم باید بیاید. آینده ما، ما را هم به لحظه می‌آورد و به‌طور مرتب، هم آینده و هم ما در لحظه، امتحان می‌شویم. ما پی‌درپی در لحظه، امتحان می‌شویم. اگر این امتحانات لحظه‌ای ما خوب باشد، هم آینده ما خوب خواهد بود و هم گذشته‌مان خوب خواهد بود. 📙”کتاب ”کلمات طاهر” شرح دکتر دینانی بر کلمات قصار باباطاهر عریان، ص۲۵۸ https://eitaa.com/TAMASHAGAH