وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ ۖ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ و ما انسان را خلق کرده‌ایم و از اندیشه‌های نفس او کاملا آگاهیم که ما از رگ گردن او به او نزدیکتریم. آیا هیچ ارتباط و معاشقه اي زیباتر از این وجود دارد که ما همیشه در آغوش خدا هستیم و او بر همه وسوسه های ما آگاه است آیا یادآوری عشق الهی کافی نیست که ما هر لحظه به نقطه صفر خلقت وارد میشویم ؟ https://eitaa.com/TAMASHAGAH