🔴 آشنایی با سوره‌ی ذاریات / ۱۷ ✅ فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُواْ لَا تَخَفْ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلاَمٍ عَلِيمٍ. فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِى صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَ قَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ. قَالُواْ كَذَلِكِ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (۲۸-۳۰) 🔹پس ابراهیم از (غذا نخوردن) مهمانان در درون خود احساس ترس كرد، آنان به او گفتند: نترس (ما فرشتگان الهى هستیم) و آنگاه او را به نوجوانى دانا بشارت دادند. پس همسر ابراهیم (با شنیدن مژده فرزند) فریادكنان پیش آمد و به صورت خود زد و گفت: پیرزنى نازا (چگونه صاحب فرزند شود)؟! (فرشتگان به ابراهیم) گفتند: پروردگار تو این‌گونه گفته و البتّه او حكیم و داناست. 🔸«أوجس» از «ایجاس» به معناى احساس امرى در درون است. «خیفة» از «خوف» به معناى ترس است و تنوین آن، تنویع و براى بیان نوع است، یعنى نوعى ترس ابراهیم را فرا گرفت. «صرّة» در اینجا به معناى داد و فریاد است. «صکّ» به معناى ضربه محكم و سیلى، «عجوز» به معناى عاجز و پیر و «عقیم» به معناى نازا است. 🔸ساره، همسر اول حضرت ابراهیم(ع) نازا بود و لذا ابراهیم(ع)، هاجر را به همسرى گرفت. امّا خداوند به هنگام پیرى این زن، بشارت فرزند به او مى‌دهد و او كه پذیرش چنین امرى برایش مشكل است، ناله و فریاد بر مى‌آورد كه من در جوانى نازا بودم، اكنون كه پیر شده‌ام و به طور طبیعى هیچ زمینه‌اى براى فرزنددار شدنم نیست، چگونه فرزنددار شوم؟! 🔸این آیات مربوط به فرزنددار شدن حضرت ابراهیم از طریق ساره و منظور از «غلام علیم» اسحاق است. البتّه در آیه ۱۰۱ سوره صافّات، بشارت تولّد اسماعیل از طریق هاجر، با تعبیر «غلام حلیم» آمده است. آن ترسى مورد انتقاد است كه ترس از دشمن و در جبهه گیرى مقابل كفر باشد وگرنه ترس و نگرانى طبیعى كه براى هر انسانى به طور ناخود آگاه پیدا مى‌شود، براى انبیا عیب نیست.