‌ و در آخر که مقصد پیش چَشم، قد علم میکند، همان 'خویشِ' پیش‌ از مقصد، می‌شود تماما او! می‌شود پرڪاهی تقدیمِ او؛ و اندر این مسیرالهی، اعجاز وجودی اسیرشده در نَفس، میدرخشد و حماسه‌ها رقم می‌زند! حماسه‌هایی از رگ و ریشه‌ی شهادت . . + عباسم، حماسھ‌ بود؛