در روزی چون امروز، یادآوریم که چگونه در دل شب‌های تاریک و بی‌رحم، شاه خون‌آشام بر سر این سرزمین حاکم بود؛ با ظلم‌هایی که هر لحظه بر جان و روح مردم آوار می‌کرد. مردم ایران، با شجاعت و درد، در برابر شکنجه‌ها و بی‌عدالتی‌های او ایستادند، در حالی که او به بهانه‌های مختلف به تحقیر و سرکوب می‌پرداخت. به یاد می‌آوریم روزهایی که خون‌های ریخته‌شده در کف خیابان‌ها به ندای آزادی تبدیل می‌شد. اما در روزی چون امروز، شاه فریبکار به همراه تمامی قدرت و اراده‌اش، از این خاک گریخت و از این مرز و بوم دور شد. خدایا، شکر که این مردم شجاع از چنگال سفاکی نجات یافتند و آزادی همچون بادی تازه در این سرزمین وزید. هر لحظه‌ی فرارش برای ما به مانند تماشای نور در پایان شب بود؛ نوری که نشان داد این سرزمین دیگر زیر سلطه ظلم نخواهد بود. ابراهیم جعفری @abcict