قطعه‌ای از بهشت
سحری خوردم و از آشپزخونه اومدم بیرون، رفتم برای نماز شب بگیرم. بی بی به سختی سعی می کرد از جاش بلند شه. – جانم بی بی؟ چی کار داری کمکت کنم؟ – هیچی مادر، می خوام برم وضو بگیرم، اما دیگه جون ندارم تکان بخورم. زیر بغلش رو گرفتم و دوباره نشوندمش. آب آوردم و یه پارچه انداختم روی پاش تا لباس هاش موقع وضو گرفتن خیس نشه. – بی بی، حالا راحت همین جا وضو بگیر. دست و صورتش رو که خشک کرد، رو انداختم روی میز و کمک کردم چادر و مقنعه اش رو سرش کنه. هنوز ۴۵ دقیقه وقت برای -شب مونده بود. اومدم برم که متوجه شدم دیگه بدون کمک نمی تونه حتی نماز بخونه. گریه ام گرفته بود. دلم پیش مهر و ام بود و نماز شبم چند لحظه طول کشید. مثل بچه ها دلم می لرزید و بغض کرده بود.? رفتم سمت بی بی،خیلی آروم نماز می خوند. حداقل به چشم من جوون و پر انرژی که شیش تا پله رو توی یه جست می پریدم پایین. زیرچشمی به ساعت نگاه می کردم. هر دقیقه اش یه عمر طول می کشید. – خدایا، چی کار کنم؟ نیم ساعت دیگه بیشتر تا اذان نمونده. خدایا کمکم کن حداقل بتونم رو بخونم. آشوبی توی دلم برپا شده بود. حس آدمی رو داشتم که دارن عزیزترین داراییش رو ازش می گیرن. هم سراغم اومده بود. – ولش کن، برو نمازت رو بخون. حالا لازم نکرده با این حالش بخونه و… از یه طرف برزخ شده بودم و از وسوسه های شیطان زجر می کشیدم. می کردم و به خدا پناه می بردم. از یه طرف داشتم پر پر می زدم که زودتر نماز بی بی تموم بشه، که یهو یاد دفتر شهدام افتادم. یکی از ها واسم تعریف کرده بود: – ما گاهی مون رو هم وسط درگیری می خوندیم. می کردیم و الله اکبر می گفتیم. نماز بی رکوع و سجده، وسط نماز خیز برمی داشتیم، عوض می کردیم، می زدیم، پا می شدیم، می چرخیدیم، داد می زدیم: سرت رو بپا، بیا این طرف، خرج رو بده و … و دوباره ادامه اش رو می خوندیم. انگار دنیا رو بهم داده بودن. یه ربع بیشتر نمونده بود. سرم رو آوردم بالا، وقت زیادی نبود. – خدایا، یه رکعت نماز وتر می خوانم. … … حواسم به بی بی و کمک کردن بهش بود، زبانم و دلم مشغول نماز. هر دو قربه الی الله … اون شب، اولین نفر توی ۴۰ نمازم، برای اون رزمنده کردم...! https://eitaa.com/joinchat/1565261850C45396d7858
152 مشاهده