چند سال پیش در یک تجمع در میدان بهارستان، ناخواسته مواجه شدم با جماعتی که علی الظاهر مشکل معیشتی یا صنفی داشتند ولی شعارشان بیشتر از همه این بود که » "نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران"! دلم شکست برای مظلومیت مدافعان حرم! پیش خودم همه اش میگفتم؛ بندگان خدا این جوانان سپاه قدس حتی میان مردمِ خودمان هم مظلوم هستند، به ویژه در قیاس با شهدای جنگ تحمیلی! اینجور فکرها همیشه با من بود تا اینکه پارسال در راهپیمایی ۲۲ بهمن، اطراف میدان آزادی دیدم پسرکی دارد را میفروشد. بساطش را پهن کرده بود روی زمین و از داد و بیدادهای طنزگونه اش میشد فهمید کاسبی خوبی داشته! پرسیدم؛ پیکسل کدام شهید را بیشتر فروخته ای؟ گفت: حججی، ذوالفقاری و ! فکر کردم فقط پیکسل شهدای مدافع حرم را دارد، پس با دقت بیشتری به بساطش خیره شدم و دیدم عکس شهدای ۸ سال دفاع مقدس هم هست! در همین حین زن و مردی آمدند و چند تایی پیکسل خریدند. بعد سر و کله ی چند تا دختر پیدا شد که میخورد دانشجو باشند. سر و صدایشان مانع شد بفهمم دقیقا چه میخواهند بخرند ولی پاسخ پسرک بساطی به سئوالشان هنوز در گوشم هست؛ "پیکسل بیضائی تمام شد،" از حججی هم هیچی نمانده، فقط ۲ تا هادی ذوالفقاری مانده بود که پیش پای شما فروختم! هم آن یوم الله و هم یوم اللا تشییع حاج قاسم، قدرت و حکمت خدا را شکر گفتم! یکی نیست به این قدرنشناسان بگوید؛ حالا بگویید ؛ نه غزه، نه لبنان. ۴ 🆔 @Agamahmoodreza