#حکمت 147 #نهج‌البلاغه وَ مِنْ كَلَامٍ لَهُ (علیه السلام) لِكُمَيْلِ بْنِ زِيَادٍ النَّخَعِيِّ. قَالَ كُمَيْلُ بْنُ زِيَادٍ أَخَذَ بِيَدِي أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ (علیه السلام) فَأَخْرَجَنِي إِلَى الْجَبَّانِ فَلَمَّا أَصْحَرَ تَنَفَّسَ الصُّعَدَاءَ ثُمَّ قَالَ: ڪميل بن زياد مى گويد: امام دست مرا گرفت، و به سوے قبرستان كوفه برد، آنگاه آه پردردے ڪشيد و فرمود : يَا كُمَيْلَ بْنَ زِيَادٍ إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ أَوْعِيَةٌ فَخَيْرُهَا أَوْعَاهَا، فَاحْفَظْ عَنِّي مَا أَقُولُ لَكَ. النَّاسُ ثَلَاثَةٌ: فَعَالِمٌ رَبَّانِيٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ، أَتْبَاعُ كُلِّ نَاعِقٍ يَمِيلُونَ مَعَ كُلِّ رِيحٍ، لَمْ يَسْتَضِيئُوا بِنُورِ الْعِلْمِ وَ لَمْ يَلْجَئُوا إِلَى رُكْنٍ وَثِيقٍ. 1- اقسام مردم (مردم شناسى): اے ڪميل بن زياد اين قلب‌ها بسان ظرفهايى هستند، ڪه بهترين آنها، فراگيرترين آنهاست، پس آنچه را مى‌گويم نگاه دار: مردم سه دسته‌اند، دانشمند الهى، و آموزنده‌اے بر راه رستگارے، و پشّه‌هاى دست خوش باد و طوفان و هميشه سرگردان، ڪه به دنبال هر سر و صدايى مى‌روند، و با وزش هر بادے حرڪت مى‌ڪنند، نه از روشنايى دانش نور گرفتند، و نه به پناهگاه استوارے پناه گرفتند.