نگرش بودیسم به منجی و منجی بودیسم اعتقاد به منجی بودیسم را می‌توان از دو منظر بررسی کرد؛ نخست آنچه که به عنوان ظهور بوداهای آینده آمده است و پس از آن، آنچه در تعالیم بودا و تیره‌های نوظهورتر دیده می‌شود، اما به طور کلی منجی بودیسم واسطه‌ای است برای رسیدن به نیروانا. اگر بوداهای آینده را به عنوان منجی بودیسم در نظر بگیریم، آنان افرادی هستند که در هر زمانه‌ای به روشنیدگی رسیده دیگران را نیز با خود همراه خواهند کرد، اما به جز این باور عمومی باور به میتریه یا میترای بوداسف به عنوان منجی بودیسم، در میان بسیاری از بوداییان رواج دارد. میتریه یا منجی بودیسم به زبان سانسکریت یعنی مهربان. او کسی است که خواهد آمد تا همه انسان‌ها را نجات دهد؛ در نقوش و نمادنگاری بوداییان میتریه به صورت مردی تصویر می‌شود که نیمه نشسته و آماده برخاستن و قیام است و خویشکاری یا رسالت او جهان‌شمول به نظر می‌رسد؛ این نماد یادآور تصویری است که اسلام از منجی قیام‌کننده ارائه می‌کنند. میتریه یا منجی بودیسم در فرقه مهایانه پس از بودای مشهور خواهد آمد و بودای پنجم است، در حالی که در سایر فِرَق، بودای هفتم است که در آینده خواهد آمد. در مهادنسه که به تاریخ سریلانکا پرداخته است، روزشمار حوادث مربوط به قیام میتریه چنین نگاشته شده: «پس از آنکه شاکیه مونی به پری (بزرگ) نیروانه رسید، جهان پا به سراشیبی اجتماعی و کیهان شناختی نهاد؛ پنج هزار سال پس از آخرین بودا، آفتاب آموزه‌های بودایی افول می‌کند و طول عمر آدمیان به ده سال فرو می‌کاهد. در این زمان، چرخه وارونه می‌گردد: زندگی متحول شده، به طوری که متوسط عمر مردم به هشتاد هزار سال می‌رسد. با این عمرهای طولانی و زمینه مناسب برای تعالیم بودا، یک چکره ورتین یا (راهنما) خواهد آمد. او برای مردم رفاه و بهروزی می‌آورد و آموزه‌های بودا را ترویج می‌کند. آن‌گاه که چنین فضایی بهشت‌گون فراهم آمد، میتریه از آسمان توشیته نزول می‌کند، بودایی خود را به کمال می‌رساند و درمه (یا دراما) را به فرهیختگان می‌آموزد. مها کشیپه از مریدان برجسته بودا از خلسه‌ای که پس از پری نیروانه معلم خویش بدان فرو رفته بود، بیرون می‌آید تا بار دیگر بودا را خدمت کند و آموزه‌های آن روشنی یافته را بشنود.» #امام_مهدی ادامه دارد 🌺@aiealzoe🌺