✳️ شعر لفور از استاد حجت‌الله حیدری سوادکوهی : در اوج عــــــزت نفس درد آشنــــا لفوری از مهر و مهربانی عمــــری جـــــــدا لفوری درخود خزیده محکم چون رشته های البرز تـــــــاریخ مـــــی ستاید نــام تــــرا لفوری مهمـان ستــای و مؤمن آزاد و اهـــل دانش هرعهد بسته بودی کــــــردی وفــا لفوری طبع بلنــد و ایمـــــان در طبع تو مؤکــــــد امــا زمــــان کشیدت در انــــــزوا لفوری منطق گرای و منصف برهان پذیر و عارف در انـــــزوا نمانده بــــی ادعـــــا لفوری در سرزمین سبزت کاشانه زد فــــریدون هرگز نکرده بودی وی را رهــــــا لفوری هــــر مرغ نغمه خوانی بر شاخسارگــوید: احسنت وآفـــرین، زه، صد مرحبــا لفوری از دوردست تاریک تا این زمـان نزدیک برســــر نداشتــــی کس الا خـــــدا لفوری مــردان عهــــد پیشین رفتند سرفـــــرازان اینک تویــی کزآنــــان ماندی بجـــا لفوری مدیــون کس نبودی در طول روزگــــاران لطف خـــــداست باتو بـــــی انتهــا لفوری جــــاوید بـاد ایــــران پاینده مـــــردمــانش شادان و سرفــــــرازان همـــراه با لفوری. ۱۳۸۷/۹/۲۱ #حجت‌الله_حیدری_سوادکوهی ⭐️ به کانال اخبار لفور بپیوندید 👇👇👇 https://eitaa.com/akhbarelafoor 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹