✳️ شعر نیمایی لفور از حجت‌الله حیدری سوادکوهی : آنجا که قلب مردم آن همچو آینه است آن جا که سبزه مکتب ایمان گشوده است آن جا که باد عطر محبت پراکند وز دامنش ترانه ی توحید می رسد آن جاست زادگاه من و قبله گاه من آری عزیز من آن جائی ام از اصل تا به فرع از ریشه تا به برگ آن جا #لپور_من، آن سان ز داد و خاطر ایام رفته است حتی، در هیچ نقشه نیست از او نام و یاد و مرز. او را ب دست سرد حوادث سپرده اند. آن روزگار نحس، که ضحاک مار دوش بر تختگاه ملک فریدون لمیده بود آری #لپور_من در دامن تو بود فریدون عزیز و خوش با یاری و حمایت مردان مرد تو ضحاک را گرفت، مردان تو، مردان مرد، دشمن ستیز و عهد نگهدار و مطمئن یاریگران هر که از آنان پناه خواست ای زادگاه من، دور از توام و لیک چشمم همیشه سمت ترز1 دور می زند نام تو یاد سبز تو در خاطرم بجاست بس روستای زنده که خفتند زیر سد آن چند مانده نیز فراموش گشته اند اما تو همچنان استوار و راست قامت و دلسوز و مهربان پا تا به سر صبور و سراپا امید و حسن، ای زادگاه من تا زنده ام عزیز منی شادمان بمان مردان تو غیور زنانت تلاشگر چون آب چشمه های تو دل پاک و بی غشند با دست پر سخاوت و لبخند بر لبان مهمان نواز و غصه ستیز و گشاده روی در انتظار مقدم مهمان نشسته اند آن جا #لپور_من، خاکش زجسم پاک نیاکان خسته جان آن خاک ها،آن سبزه های رسته از این خاک پربها آن رودها، آن دشت های شالی ی و آن میوه باغ ها آن گله های دام، با من حکایت از پدر و مادرم کنند بر من ز رنج و کوشش آنان خبر دهند، ای سرزمین من- ایران کوچکم، ای #نازنین_لفور، حجت همیشه گفت: تا جان مراست دیده ی من رو به سوی توست. #حجت‌الله_حیدری_سوادکوهی #شعرمازندرانی #شاعران_لفور ⭐️ به کانال اخبار لفور بپیوندید 👇👇👇 https://eitaa.com/akhbarelafoor 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

✳️ شعر لفور از استاد حجت‌الله حیدری سوادکوهی : در اوج عــــــزت نفس درد آشنــــا لفوری از مهر و مهربانی عمــــری جـــــــدا لفوری درخود خزیده محکم چون رشته های البرز تـــــــاریخ مـــــی ستاید نــام تــــرا لفوری مهمـان ستــای و مؤمن آزاد و اهـــل دانش هرعهد بسته بودی کــــــردی وفــا لفوری طبع بلنــد و ایمـــــان در طبع تو مؤکــــــد امــا زمــــان کشیدت در انــــــزوا لفوری منطق گرای و منصف برهان پذیر و عارف در انـــــزوا نمانده بــــی ادعـــــا لفوری در سرزمین سبزت کاشانه زد فــــریدون هرگز نکرده بودی وی را رهــــــا لفوری هــــر مرغ نغمه خوانی بر شاخسارگــوید: احسنت وآفـــرین، زه، صد مرحبــا لفوری از دوردست تاریک تا این زمـان نزدیک برســــر نداشتــــی کس الا خـــــدا لفوری مــردان عهــــد پیشین رفتند سرفـــــرازان اینک تویــی کزآنــــان ماندی بجـــا لفوری مدیــون کس نبودی در طول روزگــــاران لطف خـــــداست باتو بـــــی انتهــا لفوری جــــاوید بـاد ایــــران پاینده مـــــردمــانش شادان و سرفــــــرازان همـــراه با لفوری. ۱۳۸۷/۹/۲۱ #حجت‌الله_حیدری_سوادکوهی #شعرمازندرانی #شاعران_لفور ⭐️ به کانال اخبار لفور بپیوندید 👇👇👇 https://eitaa.com/akhbarelafoor 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

✳️ شعر قصیده گونه بهار مازندران از استاد حجت الله حیدری سوادکوهی : ورف نفس بن بمو درانــــــــه لس لس بهار اون شونه باغ ولته این شونه دشت و روآر پس بزو اسپه میـــــــا بوردنه سرخ و سیو بیه قلــــــی آسمون هسه دیــــــــاری دیار اون سرکــــــــو ورف او دریوره کنـه هدار کف بـــــزه دریـوی او روش کشنه تا کنار برمه گلی ورف ویخ خنـــه زنون گل تتی این وره بلببل سروش اون وریــه غارغار ممرزبن زنجیلک خوند نا سرسر تیکا این گله بن نرتلا اون گله بن کـرج مار نوج بزو اسپه تتـی لالــه بمو سرخ تش مثل طلا زرد گل سید جــل سبزه جــار نا دمشه نــا اوزر ناخــــورِ ورف ویخ نا اثـــــرِ لرزو تو نا بونــه ته دس کتار گل همه رنگی دره بو انه صحرای ور غنچه همن تا همن سبزه دوس کوهسار بلبل خونش انه دشت زمون گـــــــوش بن درسه عسل ماز کـارهی تجنه هشت وچار فصل بهــــــاره ننیش موقع کـــــاره ننیش دون کــه هنیشتن نیه این گدری تِسّه خـار کایّرسر هـــــرکسی بادل و جـان کنه کار اته بونه دسمره اته دیگــــــــر چاشت یار غرسه ره شه دل نکن خنّـــــه ره شه دیم دکار من که تره دارمه دوس پس ته چه نی مه برار؟ فصل بـهــاره اســا موقعِ کـــــاره اسا فکر زمسون دواش هسـه اسا وخت کار گالش دوش تورکله کـاسب دوش سـر بلو اون شونه‌شه چرده‌گیر این انه شه تیم جار قــــد بلاره ببـــو برکت دسِّ گـــــــره گوره بَور گوخسون گوکه دون کل تلار کـاسب د سُّ بلومعجــــز عیسا دنه مرده پلوج زمین زنده درانه شوآر عشقه امه بینجِ تیم عمره امه بینجِ جار فصل بهارسه هی تیمه زمی سر دکار فصل بهاره برارغرسه ره بهلین کنار بل برسه آسمون شونگ وشِوَنگ وهوار غرسه نخر نرزنه عمره هدی غرسه ور ای اگه باشه بهارسبزِ جمه خشک دار حجت مازندرون نشته شه ســـر ادعا کنه به شه مردم وگــــــویش جا افتخار #حجت‌الله_حیدری_سوادکوهی #شعرمازندرانی #شاعران_لفور ⭐️ به کانال اخبار لفور بپیوندید 👇👇👇 https://eitaa.com/akhbarelafoor 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

#بهار_موارک #ونوشه این روزها گوشه و کنار باغ‌ها و دامنه‌های حواشی روستاهای لفور، پر از گل دارویی زیبا و معطر #ونوشه است. لاله همَن همَن اِنه، سنبل و یاسمن اِنه قاصدک چمن اِنه، سرخ تَتی انار اِنه حافظ خوش سخن گَنه عمر دراز ره بخواه راسته نمیر بهار اِنه، کمبزه با خیار اِنه این همه ره فنا بوین، همه ره نابجا بوین جای همه #خدا بوین، #عشقه که پایدار اِنه حجت دل دماغ دور، باته امیدوار باش عمر ننه، زمون ننه #گردش_روزگار اِنه #حجت‌الله_حیدری_سوادکوهی تقارن بهار طبیعت و بهار قرآن موارک #گردش_روزگار_موارک 🔰 به کانال اخبار #لفور بپيونديد. 👇👇 @akhbarelafoor 👆 با ما همراه باشید.

📝 شعری قصيده گونه درباره مقام معلم از استاد حجت‌الله حیدری سوادکوهی : 🔶 از سروده های سال 1362 چــون چـراغی تا ابد همراه انسانی معلــم همچنان گنجی نــــه در پنهان، نمایانــــــی معلم با سخائــــی، باوفائی راست گــوئی راستکاری درشب غفلت چنان خــــورشید تابانی معلــــــم هدهـــد مرغان عشقی همچوسیمرغی به هستی خضــــر راهـــی رهنمای آب حیوانـــی معلـــم دربیابان حهــــــالت شب جــــراغ آسمانــــــــی اجــر اشک و نالــــه ی شب زنده دارانی معلم فـــره ی صبحی چراغ خاوران داری به دستت گـاه عیسایی و گــــه موسای عمــــــرانی معلم رهـــــروان را شمع راهی درشبان زندگانــــی آب ســـــردی دردل گــــــرم بیابانــــــــی معلم کـــــور بادا چشم دشمن در حقیقت پارسائـــــی بی نوای بــــــــی نیازی شاه شاهانــــــی معلـم فضل و دانش مکنت ودولت نیاوردت فــــراهم عمــــر ها در کوشش و اندیشه ی نانی معلـــم باسپاه شب به دائم در ستیــــزی در جـــــــدالی پیش چشم مهــــر ورزان صبح خندانی معلــــم ای به نسیان رفت نستوهــــی عظیمی استواری درمصاف رنج و حــــرمان مرد میدانی معلـــم درد بی مهریست مزمن در محبت جوی درمان دائما درگـــرد باد و سیل و توفانـــــی معلــــــم حرمتت نازم کــــه کارت شیوه ی پیغمبری شد درچنین رفعت ولی آشفته سامـــــانی معلـــــــم ای چـــراغ چشم عالم ای شگفتی بخش هستـــی بر کــــویرخشک نادانی چـــــو بارانی معلـــــم هـــــرگزت خاطــــر نیاسود ازروند روزگاران بی نصیب از نعمت سرشار یـــــزدانی معلـــــم گرچـه خود بی بهره ازمالی به بخشش بی بدیلی پس چه شد آن حرمتت کاین سانی پریشانی معلم؟ هرچــــه می گویند درحق تو گویی نیست از دل گـــــــرچه خود آگاه از پیدا وپنهانــــــی معـــــلم گاه گاهی مصلحت باشد کــــه در وصفت بگویند درمثل چــــون بره ی آماده قـــــــربانی معلـــــم هــــــــرطرف دست ارادت پیشگاه توست جاری گرچه محـــــروم از همه الطاف و احسانی معلـم شد به چاه نسیه یادت همچوفــــــرزند عـــزیزی اشک ریزان زین الم چـــون پیـــــرکنعانی معلم استواری بـــــردباریاشکــوهـــــی بی نیـــــــازی نی طبیبی، خـــــــود شفائی ،اصل درمانی معلم نظــم حجت زی مقامت همچو خاشاک وتوسیلـی ای وجودم زیر دینت جــــــان جانانــــی معلــــم درتو می جویم بزرگی را کــــه برحقی عزیزی گرکسی قدرت نداند خـود کـــــــه می دانی معلم #شعر_مقام_معلم #حجت‌الله_حیدری_سوادکوهی 🔰 به کانال اخبار #لفور بپيونديد 👇👇 @akhbarelafoor 👆 با ما همراه باشید

⛰ لفور گاهواره فریدون : ⭐️ قسمت اول ⭐️  در سرزمين سبزت كاشانه زد فريدون هرگز نكرده بودی وی را رها لفوری   (حجت حیدری)   بزرگ شدن فریدون در دامنه امیدوار کوه و پرورش ایشان توسط چوپان لفوری و پیرمردی فرزانه و پيروزی فريدون بر ضحاک فريده يوسفی در كتاب خود «فرهنگ و آداب و رسوم سوادكوه» -كتاب برگزيده پانزدهمين جشنواره روستا در سال 1380 - تحقيق و گردآوری ای درباره بيست و ششم نوروز ماه يا 26 اسفندماه در سرزمين سوادكوه انجام داده است. اين روز در سوادكوه «نوروز ماه بيسّ شش» ناميده می شود و سوادكوهی ها پايبند باورها و رعايت آداب ويژه ای در اين روز هستند. فريده يوسفی علت ويژگی بيست و ششم نوروز ماه را اين گونه آورده است: مردم سوادكوه، از ديرباز تاكنون معتقدند كه  بيست و ششم نوروز ماه كه امروزه مقارن است با بيست و ششم اسفند ماه، روز پيروزی فريدون شاه بر ضحاك ماردوش است و يا روزي است كه فريدون شانزده ساله، برای شكست ضحاك به طرف قلمرو حكومت او كه امروزه واقع در كوهی رو به روی امامزاده هاشم در جاده هراز است، حركت كرد. از آنجا كه تمام اين وقايع تاريخی _ اسطوره ای در اين منطقه از مازندران روی می دهد. سوادكوهی ها اين روز را از هزاران سال پيش، گرامی می دارند. 📗 داستان از اين قرار است: «فرانك» مادر فريدون، پس از كشته شدن همسرش «آبتين» به دست جلادان ضحاك، فريدون را كه نوزادی بيش نبوده است، به مرتعی در دامنه اميدواركوه (واقع در «لفور») مي برد و او را  به دست گالشی (چوپانی) مي سپرد. خاطر نشان می شود که دژ اميدواركوه در طول تاريخ محل مناسبي برای اختفا و محل امنی برای شاهان و لشکریان شكست خورده آنها بوده است. زيرا از هر سو در محاصره كوه های مرتفع بوده است. سه سال از اختفای «فريدون» در پناه يك چوپان لفوری می گذرد. كه ضحاك مكان اختفای او را كشف می كند. به همين دليل، «فرانك» كه هر لحظه نگران و مراقب فريدون بود، او را به سرعت به محل اختفای جديدی می برد كه آنجا البرز كوه است.در آنجا «فريدون» تا شانزده سالگی در نزد مردی پاك سرشت و فرزانه می ماند و بزرگ می شود.  فردوسی در شاهنامه اين سال ها را اين گونه توصيف كرده است: سه سالش پدروار از آن گاو شير همی داد «هشيوار» زنهار گير      نشد سير ضحاك از آن جستجوی شد از گاو گيتی پر از گفت و گوی دوان مادر آمد سوی مَرغزار چنين گفت  با مرد زنهار دار شوم ناپديد از ميان گروه مر اين را برم تا به البرزكوه يكی مرد دينی بدان كوه بود كه از كار گيتی بی اندوه بود 🔵 ادامه دارد... #شاهنامه_فردوسی #امیدوارکوه_لفور #لفورگاهواره_فریدون #حجت‌الله_حیدری_سوادکوهی 🔰 به کانال اخبار #لفور بپيونديد 👇👇 @akhbarelafoor 👆 با ما همراه باشید

⛰ لفور گاهواره فریدون : ⭐️ قسمت دوم(پایانی)⭐️ 📗 بدين ترتيب فريدون تا شانزده سالگی در نزد مرد فرزانه می ماند و سپس به طور پنهان به نزد مادرش می آيد  و راز زندگی اش را از او جويا می شود. فريدون شانزده ساله به محض آگاهی از راز خانوادگی اش  و قتل پدرش به دستور ضحاك، لشگری بزرگ گرد می آورد و به محل حكومت ضحاك برای جنگ با او می رود. فريدون بر ضحاك پيروز می شود و او را به زنجير می كشد.هر چند كه از رزمندگان و سربازان سوادكوهی طرفدار فريدون نيز شهيدان بسياری بر خاك مى افتند.مردم سوادكوه معتقدند كه روز پيروزی فريدون بر ضحاك، روزى است كه طبيعت نيز به خاطر اين پيروزی، جان تازه ای در كالبدش دميده می شود و شكوفا می شود و مردم بدين مناسبت جشن و پايكوبی برپا می كنند. اما مردم شاد سوادكوه كه تا هزاران سال پس از پيروزی فريدون در اين روز جشن برپا می كنند و آن را شادی نوروز می نامند، شهادت جوانان خود را در روز جنگ فريدون و ضحاك از ياد نبردند. مردم سوادكوه به ياد شهدای خود، هنوز كه هنوز است، مشعل هايی درست مي كنند و بر ستون ايوان  يا درخت های جلوی خانه خود نصب می كنند.اين روز را مردم سوادكوه روز «عيد ماه بيست شش» می ناميدند و به ياد شهادت شهدای هزاران سال پيش خود در جنگ عليه ضحاك كه مظهر دشمن بدخو و بيگانه بود، در اين روز بر سر مزار مردگان خود مي رفتند و شمع يا سوچو (مشعل چوبي) می افروختند و بر ضحاك لعنت می فرستادند. اين روز در سال ها بعد با روز تحويل سال و گردش كامل كره زمين به دور خود (نوروز) يكى شد. امروزه هم مردم سوادكوه _ اگر چه احتمالا فلسفه حقيقی اين روز را از يادها برده اند _ از چند روز پيش از فرا رسيدن «عيد ماه بيسّ شش»مقدمات مراسم مخصوص اين روز را تدارك می بينند. اهالی سوادكوه برای استقبال از اين روز باستانی در اين روز، غذای مفصل درست می كنند، شيرينی و ميوه تهيه می كنند و صبح زود راهی امامزاده ها و مزار مردگان می شوند و تا عصر آنجا می مانند. غذا می خورند و خيرات می كنند.امروزه در بعضی از نقاط در حاشيه اين مراسم بازار معروف به «عيد ماه بيس شش» برپا مي كنند و همگی مردم به خريد و فروش می پردازند. 📗 در بعضی از روستاهای سوادكوه، مثل «كچيد» در شهر زيراب از يرباز،  رسم بر اين است كه عصر روز بيسّ شش زنان به خانه بر می گردند و چند نفر از مردان ده به نمايندگی از ديگران برای سركشی به شاليزارها می روند و نويد سركشيدن ساقه های برنج را براي اهالی ده باز مي آورند. مردم ده بعد از شنيدن اين خبر خوش كه ساقه های برنج رشد كرده است، در يك جا جمع می شوند و به جشن و شادمانی می پردازند. اين جشن، «جشن شالی » نام دارد. (فریده یوسفی زیرابی) 📗«کاوه» اسطوره آهنگری که موفق به ساخت زهی نفوذناپذير می شود و با برافراشتن بيرق آهنگری خويش به همراه «فريدون» ديگر اسطوره ايرانی بر ضحاک ستمگر فايق مي‌آيد. توجه شود که دانش زره آهنين که در عصر باستان تنها در اختيار ايرانيان بوده است. 📗 «ابومنصور ثعالی» مورخ قرن پنجم درباره اين درفش آورده است: «فريدون پس از آسودگی از کار ضحاک، چرم کاوه را به جواهر بياراست و درفش کاويان ناميد» و حال، اين همان درفش نفوذ ناپذيری است که در روايت کشورهای ديگر نيز با نام ايران شناخته شده است. #شاهنامه_فردوسی #امیدوارکوه_لفور #لفورگاهواره_فریدون #حجت‌الله_حیدری_سوادکوهی 🔰 به کانال اخبار #لفور بپيونديد 👇👇 @akhbarelafoor 👆 با ما همراه باشید