ادبتان میکنیم درباره #انتخابات ۳۹ 🔹میگوید: «رای نمیدهیم که حکومت ادب شود». این جمله معنایش این است که: «معتقدیم مسوولین حکومت با کم شدن آرا متنبه میشوند»، یعنی مسوولینی داریم که حضور مردم برایشان مهم است. 🔹واقعیت آن است که کسانی که کم شدن رای مردم برایشان مهم است، حاکمان خوبی هستند. کسانی هم که مردم برایشان مهم نباشد، با کم شدن آرا خوشحال هم میشوند. چون وقتی مردم نباشند، پنهانکاری ساده میشود، کنترل مدیران دشوار میشود، ترک فعلها دیده نمیشود، فساد زیاد میشود و فشار بر همه زیاد میشود و... 🔹اما اگر آن مدیرانی که حضور مردم برایشان مهم است را میخواهید ادب کنید، واقعیت آن است که بله آنها حتما از این کم شدن آرا اذیت میشوند. حتما فکری میکنند. چون برایشان حضور همه مهم است. این ویژگی مدیران پاک تربیت یافته جمهوری اسلامی است. فرض کنیم ادب کردن چنین مدیرانی معقول باشد که نیست، اما این روش چند اشکال مهم دارد: 🔹اولا هزینه این روش از فایده اش بیشتر است. کم شدن حضور این پالس را به دشمن میدهد که فشار بر مردم را بیشتر کن. چه اقتصادی چه امنیتی چه نظامی. کم شدن حضور زمینه را برای پنهانکاری و فساد مهیا میکند. کم شدن حضور به مرور عده ای را بی تفاوت میکند. از انسجام عمومی حول یک امر مشخص میکاهد و صحنه برای فروپاشی فراهم میشود. برای همین هم دشمن آن را استقبال میکند. 🔹ثانیا عدم حضور فقط نشان دهنده اعتراض و نفی است. اثباتی درش نیست. این وضع خوب نیست. خوب چه وضعی خوب و درست است؟ معلوم نیست. این رفتار داغان کننده است نه سازنده. لذا عملا نتیجه اش اعتراضی است که معنای عملی اش توقف است نه هیچ تحولی. رای به ایستایی و عدم تغییر هم مشکل معترضین را حل نمیکند. در واقع کاری را میکنند که نمیخواهند محقق شود. 🔹خلاصه آنکه روش «رای نمیدهیم که ادب شوند.» اولا ادب کردن خوبان در حکمرانی است نه مستبدین و ظالمان کوچک. ثانیا اگر کسی بخواهد دیگری را ادب کند، نباید بلایی بدتر سر خودش بیاورد. نباید مشت محکمی در دهان خود بزند و خود را و مردم را آسیب بزند. رای ندادن ادب کردن و تنبیه هم باشد، هزینه اش بر جامعه و مردم بالا است. ثالثا این رفتار داغان کننده است نه سازنده، رای به توقف است نه تحول. نفی است نه اثبات. لذا هیچ معقولیتی نخواهد داشت و جز وزر و وبال آخرتی و حق الناس چیزی گردن افراد نخواهد آورد. @ali_mahdiyan