نیویورک پست: بیپ بیپ بوم.... همشهری: ویز ویز بوم...‌‌‌ یکی از لذت بخش ترین و جذابترین صحنه های جنگ، صحنه رو در رویی موسی ع و ساحران است. وقتی جادوگران قدرتمند فرعونی (که هنوز هم بشر مبهوت توانمندی های آنها است) دست به دست دادند. قرآن میفرماید: فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُّوسَي موسی ع در جان خودش ترسید. عجیب است پیامبر الهی مگر از دشمن میترسد؟ او نگران چه چیزی شد؟ در خطبه چهارم نهج البلاغه امیرالمومنین ع توضیح میدهد: لَمْ يُوجِسْ مُوسَى (علیه السلام) خِيفَةً عَلَى نَفْسِهِ بَلْ أَشْفَقَ مِنْ غَلَبَةِ الْجُهَّالِ وَ دُوَلِ الضَّلَالِ موسی نگران خودش نبود خوف او "علی نفسه" نبود بلکه "فی نفسه" بود. موسی نگران بود دشمن و حاکمیت اهل ضلالت در دل مردم اهل جهالت تصویر برتری از خود ایجاد کند. خدای متعال میفرماید طوری در این نبرد صحنه را میآرایم که برتری ات را درک کنند. لاَ تَخَفْ إِنَّكَ أَنتَ الْأَعْلَي نگران نباش، به گونه ای در این رو در رویی پیروز میشوی که برتری‌ات را همه درک کنند، طوری که قابل کتمان نباشد. در جنگ این ضربات را دوست دارم، ضربه علوی یوم الخندق را دوست دارم. رفقا! با مردانی مواجهیم که چون ربیون نه اهل سستی اند(فما وهنوا) و نه ضعف (و ما ضعفوا) و نه تسلیم و ما استکانوا) ،منتظر باشید(فآتاهم الله ثواب الدنیا)، پیروزی در همین دنیا نصیب این جبهه میشود. صحنه بازی رسانه ای دشمن هم پودر خواهد کرد. @ali_mahdiyan