چرایی کم بودن مخمس های قوی "هیچ چیز بی دلیل نیست . این که ما در طول ده قرن شعر فارسی ، به نسبت غزل ها و قصیده ها ، مخمس های قوی و ماندگار بسیاری نداریم ، از این حکایت میکند که این قالب محدودیت هایی دارد . قضیه این است که عیار قافیه در مخمس صد در صد است ؛ یعنی در آن حتی یک مصراع آزاد از قافیه هم نمی توان داشت. نه شاعر می تواند نفسی تازه کند و نه مخاطب شعر. مشکل دیگر این است که در هر بند ، چون چهار قافیه داریم ، شاعر ناچار است چهار عبارت موازی بگوید . پس عملا هر بند از مخمس فقط به اندازه یک بیت غزل ظرفیت سخن گفتن دارد و این خلاف ایجاز است . حتی گاه شاعر ناچار می شود برای تکمیل چهار مصراع ، مصراعی کم جان هم بسراید ." کتاب "هشت رود" ص ۹۸ @anjoman_matla