(۱۷) 🔻در خطِّ شرک... 🔷احمداسماعیل معتقد است؛ ذات الهی یا الله، تجلّی و ظهور حقیقت و کُنه خداوند است که خدای متعال با مخلوقاتش با آن حقیقت، مواجه می‌شود و از آنجا که هویّت مخلوقات، فقر است، خداوند با نام «غنی» با آنها مواجه می‌شود. احمداسماعیل، الوهیّت به معنای اعم را شامل انسان کاملی می‌داند که مخلوقات را در تحصیل کمال و رفع نقص‌ها، راهبری می‌کند؛ مانند خلیفه الهی که «ربّ الارض» است! 🔴او می گوید که؛ پیامبر اکرم، خداوندی در میان مردم و دارای مقام الوهیت است؛ اهل بیت(علیهم السلام) نیز، در مرتبه‌ای پایین‌تر از پیامبر اکرم ﷺ ، دارای مقام الوهیت هستند! از دیگرادعاهای او، نیابت و سفارت خاصه از جانب امام دوازدهم(عج) در دوران غیبت کبری است. ✅ احمد اسماعیل خود را امام معصومِ "مفترض الطاعه" می‌داند. با اینکه برای چنین امامی، حتی یک مورد خطا قابل پذیرش نیست؛ ولی جستجوی اندک در زندگی او، نشانگر خطاهای بزرگ درآن است؛ از جمله اشتباه‌های او، ناتوانی در رعایت قواعد صرف و نحو زبان عربی و ناتوانی در قرائت صحیح قرآن است، به گونه‌ای که طرفدارانش درصدد توجیه این خطاهای فاحش برآمده‌اند... منبع: تحلیل جریان مدعی یمانی(با رویکرد کلامی و فقهی)۱۷۰تا۱۷۹ ✍️ https://eitaa.com/antisecular_ir