💠یک راه ساده برای حمد و شکر الهی 🔘امام سجاد (علیه السلام) فرمودند: 🔰سُبحانَ مَن جَعَل الإعترافَ بِالنِّعمَةِ لَهُ حَمداً، سُبحانَ مَن جَعَلَ الإعترافَ بِالعَجزِ عَن الشّکرِ شُکراً 🔹منزّه است خدایی که اعتراف به نعمت را، حمد خود قرار داده است. منزّه است خدایی که اعتراف به ناتوانی از شکر را، شکر محسوب می دارد. 📗تحف العقول، ص ۲۸۳ 🔻شرح حدیث 🔸از روشهای هدایتی قرآن، یادآوری نعمتهای بی شمار خداوند است. 🔸در دعاهای ما نیز، بازگو کردن عطاها و نعمتهای خدا، بسیار دیده می شود. 🔸قرآن کریم نیز به یاد کردن از نعمتهای پروردگار دعوت می کند،«وَ اَمّا بِنَعمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّث.» (ضحی (۹۳)، آیه ۱۱.) 🔸ما مأموریم ثناگوی پروردگار باشیم، ولی خداوند آن قدر کریم و والامرتبه است که برشمردن نعمتها و اعتراف به آنها را به جای «حمد» می پذیرد، 🔸و چه حمد و ثنایی بالاتر از یاد کردن عطایای او؟ 🔸ما مأموریم شکرگزار نعمتهای خداوند باشیم. ولی خداوند، اظهار عجز نسبت به ادای شکر نعمتها را هم به جای «شکر» از ما می پذیرد و در قرآن می فرماید که از شمردن نعمتهای او ناتوانید. (نحل (۱۶)، آیه ۱۸:«و اِن تعدّوا نعمة الله لا تحصوها».) سعدی چه زیبا سروده است: بنده همان به که ز تقصیر خویش عذر به درگاه خدای آورد ور نه سزاوار خداوندی اش کس نتواند که به جای آورد (گلستان سعدی، دیباچه.) 🔸با این حال، معرفت و حق شناسی و حق گزاری ایجاب می کند که همواره ستایشگر خداوندی باشیم که پاک و منزّه و رازق و بخشنده است و هر چه شکر کنیم، 🔸باز هم باورمان این باشد که از شکر نعمتهای بی شمارش ناتوانیم، هر چند روز و شب، ثناخوان و سپاس گوی او باشیم. 🔸ما هر چه داریم از اوست. 🔸و اگر توفیق شکر هم داشته باشیم، همین نیز نعمتی از سوی خداوند است. 📗منبع: #حکمت_های_سجادی ، جواد محدثی #شرح_حدیث_سجادی