💠 خوراک سگ های جهنم 🔘امام سجاد (علیه السلام) فرمودند: 🔰إیّاکَ وَ الغیبَةَ فَإنَّها اِدامُ کِلابِ النّارِ 🔹از غیبت بپرهیز، که غیبت، خوراک سگهای دوزخ است. 📗کشف الغمّه، ج۲، ص ۱۰۸ 🔻شرح حدیث 🔸قرآن کریم، زشتی غیبت را با یک تمثیل مؤثر بیان کرده است. می فرماید:«آیا دوست دارید که گوشت بدن مرده ی برادر خود را بخورید؟ قطعاً از آن بدتان می آید.» (حجرات (۴۹)، آیه ی ۱۲: «و لا یغتب بعضکم بعضاً، ایحبّ احدکم ان یأکل لحم اخیه میتاً؟».) غیبت هم چنین است. 🔸همان گونه که با خوردن گوشت، انسان می کوشد تا چاق و قوی شود، غیبت کنندگان هم با بدگویی پشت سر برادر دینی، می کوشند با بدنام کردن آنان، برای خود حیثیّت و آبرویی کسب کنند و با آلوده نشان دادن آنان، خود را پاک و بی عیب جلوه دهند. 🔸این، همان کاستن از دیگری و افزودن به خود است و نوعی مردارخوری است. 🔸غیبت، بازی کردن با آبروی دیگران است. 🔸غیبت، مفاسد و عیوب پنهان را به سطح عموم می کشاند، «امنیت روانی» جامعه را به خطر می اندازد، دشمنی پدید می آورد و سبب گسست رابطه ها می شود و چه کاری بدتر از این؟ 🔸در این حدیث، زشتی غیبت را با بیان این که «غیبت، خوراک سگهای دوزخ است» به ترسیم کشیده، تا در نظر ما زشت جلوه کند و از آن بپرهیزیم. 🔸شرط اوّل پرهیز از یک گناه، آن است که آن را بد و ناپسند بدانیم. 🔸وقتی غیبت مؤمن، مثل خوردن گوشت مردار است، 🔸وقتی غیبت، خوراک سگهای دوزخی است، 🔸وقتی غیبت، سبب می شود گناهان آن فرد به پرونده ی غیبت کننده منتقل شود و ثوابهای او به نامه ی اعمال غیبت شونده برود، 🔸پس انسان فهمیده و باکرامت، هرگز غیبت نمی کند. 📗منبع: ، جواد محدثی