📖 💎 یاد دارم که شبی در کاروانی همه شب رفته بودم و سحر در کنار بیشه‌ای خفته. شوریده‌ای(۱) که در آن سفر همراه ما بود، نعره‌ای برآورد و راه بیابان گرفت و یک نفس آرام نیافت... چون روز شد گفتمش: آن چه حالت بود؟ گفت: بلبلان را دیدم که به نالِش در آمده بودند از درخت... و کبکان از کوه... و غوکان در آب... و بهایم(۲) از بیشه... اندیشه کردم که مروّت نباشد همه در تسبیح و من به غفلت خُفته. دوش مرغی به صبح(۳) می‌نالید عقل و صبرم بِبُرد و طاقت و هوش یکی از دوستانِ مخلص(۴) را مگر آوازِ من رسید به گوش گفت باور نداشتم که تو را بانگِ مرغی چنین کند مدهوش گفتم این شرطِ آدمیت نیست مرغْ تسبیح‌گوی و ما خاموش 📔 باب دوم، حکایت۲۶ بهترین سخن، سخنِ عالمیان است که فرمود: تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ ۚ وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَٰكِن لَّا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا آسمانهاى هفتگانه و زمین و کسانى که در آنها هستند، همه تسبیح او مى گویند. و هیچ موجودى نیست، جز آنکه، تسبیح و حمد او مى گوید. ولى شما تسبیح آنها را نمى فهمید. او داراى حلم و آمرزنده است. 📔سوره مبارکه آیه ۴۴ _____________________ ۱: سالکِ مجذوب (عاشقِ خداوند) ۲: چهارپایان ۳: سحرگاه ۴: پاکدل 📔 به قلم دکتر‌خطیب‌رهبر با کمی توضیحات 🔷🔸💠🔸🔷 کانال رسمی «آستانِ مهر» حرم @astanehmehr