✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (ع) در خطبه ۱۹۴ نهج البلاغه، چه مشكلاتی را از دوران رسالت پیامبر اكرم (ص) یاد نموده است؟ (بخش اول) 🔹 #امام_علی (ع) در بخشی از خطبه ۱۹۴ #نهج_البلاغه مى فرمايد: «وَ نَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، خَاضَ إِلَى رِضْوَانِ اللهِ كُلَّ غَمْرَةٍ [۱]، وَ تَجَرَّعَ فِيهِ كُلَّ غُصَّةٍ [۲]؛ و گواهى مى دهيم كه #محمّد (ص) بنده و فرستاده اوست، همان كسى كه در راه رضاى خدا در درياى مشكلات غوطه ور شد، و جام هر مصيبتى را جرعه جرعه نوشيد». اين دو وصفى كه امام (ع) درباره #پيامبر_اكرم (ص) بيان فرموده، جامع همه اوصاف خير است؛ ايستادن در برابر مشكلات و تحمّل در برابر مصائب، تا آن مقاومت و تحمّل نباشد، هيچ كار مهمى به سامان نمى رسد. جمله «تَجَرَّعَ فِيهِ كُلَّ غُصَّةٍ»، نشان مى دهد كه حوادث گلوگير در برابر پيامبر (ص) يكى دو تا نبود، بلكه او جرعه جرعه از جام مصائب مى نوشيد و تحمّل مى كرد؛ جمعى از بهترين يارانش را از او گرفتند صبر كرد، انواع مشكلات و موانع را بر سر راه او ايجاد كردند، ولى از همه آنها عبور نمود و اين در واقع درسى است براى همه كسانى كه مى خواهند با طاغوت ها مبارزه كنند و به اصلاح جامعه خويش بپردازند. 🔹سپس امام علی (ع) بخشى از مشكلات عظيم پيامبر اسلام (ص) در دوران رسالتش را در چند جمله كوتاه و پرمعنا بيان کرده و مى فرمايد: «وَ قَدْ تَلَوَّنَ لَهُ الْأَدْنَوْنَ [۳]، وَ تَأَلَّبَ [۴] عَلَيْهِ الْأَقْصَوْنَ، وَ خَلَعَتْ إِلَيْهِ الْعَرَبُ أَعِنَّتَهَا [۵]، وَ ضَرَبَتْ إِلى مُحَارَبَتِهِ بُطُونَ رَوَاحِلِهَا [۶]، حَتَّى أَنْزَلَتْ بِسَاحَتِهِ عَدَاوَتَها، مِنْ أَبْعَدِ الدَّارِ، وَ أَسْحَقِ [۷] الْمَزَارِ؛ تا آنجا كه نزديكان او رنگ دگرگون كردند، و دوران بر ضد او گرد آمدند. عربها تا بر او تازند مهارها از سرها برگرفتند و براى تاختن بر او بر شكم مركبها تازيانه زدند تا از دورترين اقامتگاه هاى خود كينه توزى خود را در محل و مأواى او فرود آوردند». 🔹جمله «تَلَوَّنَ لَهُ الْأَدْنَوْنَ» اشاره به اين است كه جمعى از بستگان نزديك پيامبر (ص) مانند عباس كه تمايل به حمايت از او داشتند، در كار خود ثابت قدم نبودند. جمله «تَأَلَّبَ عَلَيْهِ الْأَقْصَوْنَ» اشاره به شاخه هاى دورتر قبيله قريش است كه دست به دست هم دادند و قبايل ديگر را نيز تحريك كردند تا در برابر پيامبر اسلام (ص) بايستند، و در چنين شرايطى كه نه نزديكان جرأت حمايت شجاعانه اى داشته باشند و نه دوران (دشمنان)، در عداوت و دشمنى كوتاهى كنند، مشكلات عظيمى پيدا مى شود كه ايستادگى در برابر آن بسيار سخت است. جمله «خَلَعَتْ إِلَيْهِ الْعَرَبُ أَعِنَّتَهَا، وَ ضَرَبَتْ إِلى مُحَارَبَتِهِ بُطُونَ رَوَاحِلِهَا» اشاره به سرعت و شتاب شديد مخالفان در عداوت و دشمنى با آن حضرت است؛ زيرا هنگامى كه بخواهند مَركب به سرعت پيش برود، افسار آن را سست مى كنند و با شلّاق بر پهلوها و شكم آن مى زنند. #ادامه_دارد... پی نوشت‌ها؛ [۱] «غمره» در اصل از «غمر» بر وزن «خمر» به معناى از بين بردن اثر چيزى است. سپس به آب زيادى كه همه چيز را مى پوشاند و مسير خود را مى شويد و پيش مى رود «غمره» و «غامر» گفته مى شود. [۲] «غصّه» در اصل به معناى غذا، آب و يا شىء ديگرى است كه در گلو گير مى كند. انسان چون هنگام غم و اندوه، احساس مى كند چيزى در گلويش گير كرده است از آن تعبير به غُصّه مى شود. [۳] «ادنون» جمع «أدنى» به معناى نزديك است، بنابراين «أدنون» يعنى نزديكان و در مقابل «أقصون» به معناى افراد دور است. [۴] «تألّب» از ريشه «ألب» بر وزن «امر» به معناى جمع شدن و از هر سو گرد آمدن است و به معناى شورانيدن و بسيج كردن بر ضدّ شخص يا گروهى نيز به كار مى رود. [۵] «أعنّة» جمع «عنان» يعنى زمام و لجام. [۶] «رواحل» جمع «راحله» به معناى مركب و در بسيارى از مواقع به معناى شتر باربر است. [۷] «أسحق» از ريشه «سحق» بر وزن «قفل» يعنى دور شدن و اسحق به معناى دورترين نقطه است. 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، دار الكتب الاسلامية‏، چ اول‏، ج ۷، ص ۶۰۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #پیامبر #پيامبر_اکرم @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد