✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی(ع) وضعیت مردم در زمان «معاویه» را چگونه پیش بینی می کند؟ 🔹 #امام_علی (ع) در خطبه ۵۷ #نهج_البلاغه، از حاكم شدن #معاويه بر امّت پيشگويى مى كند و به مفاسدى كه از اين حاكميت سرچشمه مى گيرد اشاره مى نماید. ایشان نخست مى فرمايد: «أَمَّا إنَّهُ سَيَظْهَرُ عَلَيْكُمْ بَعْدِي رَجُلٌ رَحْبُ الْبُلْعُومِ، مُنْدَحِقُ البَطْنِ، يَأْكُلُ مَايَجِدُ وَ يَطْلُبُ ما لا يَجِدُ؛ آگاه باشيد بعد از من مردى گشاده گلو و شكم بزرگ بر شما مسلّط خواهد شد كه هر چه بيابد مى خورد و آنچه را نمى يابد جستجو مى كند». در ادامه اين سخن، دستور قتل چنين فردى را صادر كرده، مى فرمايد: «فَاقْتُلُوهُ وَ لَنْ تَقْتُلُوهُ؛ او را بكشيد ولى هرگز نخواهيد كشت!». 🔹اما اینکه چرا اين فرد از ديدگاه #امام_علی (ع) واجب القتل بوده، روشن ترين دليل آن همان فسادى است كه در ميان مسلمين بر پا كرده بود و از بارزترين مصداق هاى #مفسد_فى_الارض بود؛ چرا كه علاوه بر ايجاد ناامنى در كشور اسلام، جنگ هايى به راه انداخت كه خون بسيارى از مسلمانان در آن ريخته شد. گذشته از اين، بدعت هايى در اسلام گذاشت كه اگر ادامه مى يافت اسلام به كلّى دگرگون مى شد. اضافه بر اينها او دستور سبّ اميرالمؤمنين امام على (ع) را صادر كرده بود؛ همان كسى كه پيغمبر اكرم (ص) درباره اش فرموده بود: «مَنْ سَبَّ عَلِيّاً فَقَدْ سَبَّنی؛ [۱] كسى كه #على را دشنام دهد مرا دشنام داده»؛ و به يقين كسى كه رسول الله (ص) را سب كند مهدورالدّم است. 🔹در ادامه اين سخن، از يكى ديگر از حوادث آينده پرده برمى دارد و مى فرمايد: «أَلاَ وَ إِنَّهُ سَيَأْمُرُكُمْ بِسَبِّي وَ الْبَرَاءَةِ مِنِّی؛ آگاه باشيد، او به شما فرمان مى دهد كه مرا دشنام دهيد! و از من بيزارى جوييد!». اين نشان مى دهد كه تا چه حدّ #معاويه كينه توز و حريص بر مقام بود. او مى دانست فضائلى كه پيامبر اسلام (ص) درباره امام علی (ع) گفته است و همه اصحاب و ياران شنيده اند، شرق و غرب جهان را فرا خواهد گرفت؛ و هر يك از اين احاديث دليلى بر بى اعتبارى حكومت او و باطل بودن ادعاهاى اوست. از سوى ديگر، دستور سبّ و دشنام آن حضرت را در منابر و در خطبه هاى نماز جمعه رواج داد و اين يكى از زشت ترين بدعت هاى معاويه بود كه هيچ توجيه گر متعصّبى نيز توجيهى براى آن ندارد؛ 🔹و به گفته شاعر عرب: «أَ عَلَى الْمَنابِرِ تُعْلِنُونَ بِسَبَّهِ ؛ وَ بِسَيْفِه نُصِبَتْ لَكُمْ أَعْوادُها؛ [۲] آيا بر منبرها آشكارا او را دشنام مى دهيد در حالى كه چوبه اين منبرها با شمشير او براى شما بر پا شد». جالب توجه اين كه طرفداران معاويه نيز به اين حقيقت «كه اين بدعت را براى تحكيم غاصبانه و ظالمانه خود گذارده اند» اعتراف كرده اند، از جمله اين كه كسى از مروان سؤال كرد: چرا على را بر منابر دشنام مى گوييد؟ او در جواب گفت: «إنَّهُ لايَسْتَقيمُ لَناَ الاَمْرُ إلاّ بِذلِكَ؛ [۳] كار حكومت ما بدون آن [يعنى سب على] سامان نمى يابد». 🔹سپس امام در برابر اين بدعت وقيحانه، به يارانش چنين دستور مى دهد: «فَأَمَّا السَّبُّ فَسُبُّونِي، فَإِنَّهُ لي زَكاةٌ وَ لَكُمْ نَجَاةٌ وَ أَمَّا الْبَراءَةُ فَلاَ تَتَبَرَّأُوا مِنِّي، فَإِنّی وُلِدْتُ عَلَى الْفِطْرَةِ وَ سَبَقْتُ إِلَى الايمَانِ وَ الْهِجْرَةِ؛ اما بدگويى را [به هنگام اجبار دشمن] به شما اجازه مى دهم؛ چرا كه اين موجب فزونى مقامات معنوى من و باعث نجات شماست؛ ولى در مورد بيزارى جستن، هرگز از من بيزارى مجوييد، زيرا من بر فطرت پاك توحيد تولّد يافته ام و در «ايمان و اسلام» و «هجرت» بر ديگران پيشى گرفته ام!». از اين سخن، به خوبى روشن مى شود كه اگر انسان با ايمانى از سوى دشمن هتّاك و بى ايمان، مورد هتك قرار گيرد، يا مردم را اجبار به هتك او كند، نه تنها از مقامات او كاسته نمى شود، بلكه خداوند به جبران اين اهانت بر كرامت و عظمت مقام او مى افزايد. پی نوشت‌ها؛ [۱] اين حديث را «حاكم» در كتاب المستدرك على الصحيحين، أبو عبدالله حاكم نيسابوري، دار الكتب العلمية، بيروت، ۱۴۱۱ق، چ اول، ج ۳، ص ذكر كرده است. [۲] بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، چ دوم، ج ۴۵، ص ۱۳۷، باب ۳۹ [۳] الغدير فى الكتاب و السنة و الادب، امينى، عبد الحسين، مركز الغدير للدراسات الاسلامية، ۱۴۱۴ق، چ اول، ج ۹، ص ۵۳۳ 📕پيام امام امير المومنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۲، ص ۶۴۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #امام_علی #معاويه @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد