ماه من! با جلوه تا هفت آسمانم برده‌ای ذره‌ای بودم ولی تا کهکشانم برده‌ای کرده‌ای محو جمالت دیده‌‌ام را نازنین! تا نشانم کرده‌ای، نام و نشانم برده‌ای همچو آیینه ندارم تاب آهی را ولی بر فراز آسمان، آه و فغانم برده‌ای دردها در سینه دارم از فراق روی تو سوز هجرت تا به مغز استخوانم برده‌ای قوت قلبم! بیا، دیگر ندارم تاب هجر ای که از زانوی من، تاب و توانم برده‌ای! #محمد_رضا_قاسمیان ##آوا_سرکار_خانم_زاهدی ۱۴۰۲/۰۷/۰۵