شهید نشان ذوالفقار و اصلا مگر کسی هم بود که بتواند در میدان‌های توپ و گلوله زورش به فکر بایندر برسد؟ بایندر، شجاعتی فراتر از یک فرمانده نیروی دریایی داشت. برایش فرقی نمی‌کرد که در برابر چه کسی ایستاده چون به وطن‌پرستی‌اش باور داشت. حسی که جادویی عجیب به بازوهایش می‌داد و او را از کوه هم مقاوم‌تر می‌کرد.اولین باری که بایندر نشان ذوالفقار را که بالاترین نشان ارتش بود دریافت کرد هنوز گردِ جنگ با نیروهای متجاوز روسیه که از مرزهای شمالی کشور حمله کرده بودند روی لباس‌هایش بود. اما تار و مارشان کرد.بعد از آن به فرانسه اعزام شد. حوالی خرداد ۱۳۰۲. فکر نظامی پیشرفته‌ای داشت که حضور پنج ساله‌اش در دانشکده توپخانه پوآتیه و دانشکده تکمیلی مونتن بلو و دانشگاه جنگ فرانسه، ذهنش را برای گرفتن تصمیم‌های مهم جنگی بازتر کرد و فرمانده هنگ توپخانه لشکر یک مرکز شد.