🔰 اظهار نظر در عرصه دین، شان فقیه و مجتهد است. 🔺هر کس باید در چارچوب تخصص خود اظهارنظر کند. استنباط «حکم شرع» از متون دینی و «نظریه‌پردازی دینی» بر اساس آن و همچنین بیان «لوازم و شرایط عمل به آن»، بر عهده «فقیه و مجتهد» است نه استاد دانشگاه یا فعال سیاسی و ... . 🔺در عرصه «حاکمیتی» نیز در «تزاحم احکام و مصالح»، وظیفه «ولی فقیه» است که بر اساس «نظرات کارشناسی» و بررسی «شرایط» و اولویت دادن به «مصلحت اهم»، حکم کند و وظیفه را مشخص نماید که مسئولین نیز موظف‌اند بر اساس آن عمل نمایند. 🔺تغییر و خلط هر کدام از این جایگاه‌ها، موجب به هم ریختگی «منظومه اندیشه اسلامی»، «ابهام حق و باطل»، «عرفی شدن دین» و خلل در «اقامه احکام دین» در جامعه می‌شود. 🔺در موارد متعددی این مشکل مشاهده می‌شود به خصوص از سوی برخی مسوولین و فعالین سیاسی و رسانه‌ای که با ورود به حیطه‌های مختلف دینی، بدون اطلاع از قواعد، چارچوب و اقتضائات شرع، سخنانی مطرح می‌کنند که از چارچوب «مبانی دین، اصول استنباط و بدیهیات شرع» خارج است. 🔺باید برای اصلاح این موضوع چاره‌اندیشی کرد. یکی از مهم‌ترین راه‌های آن، «فعال‌تر شدن علمای دین» و «تبیین دیدگاه اسلام» در مسائل مختلف حکومتی(سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و ...) است. 🔺باید در عرصه‌های مختلف از جمله در «رسانه‌ها»، «مراکز علمی و دانشگاهی» و همچنین در بین «مسوولین»، «گفتمان غالب» در عرصه «دین»، سخنان و نظرات «فقها» و «مجتهدین» و به خصوص «ولی فقیه» باشد نه دیدگاه‌ها و اظهارنظرهای برخی «روشنفکران» و یا برخی «فعالین سیاسی و اجتماعی». 🔺تحقق این هدف، «برنامه‌ریزی هدفمند» لازم دارد. ✍🏼استاد بسیجی محسن رضایی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ #یادداشت #بسیج_اساتید_حوزه ↙️ 🔗https://eitaa.com/bahqom