بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۱۳۵ سوره اعراف، آیه ۱۸۴ 💥أَ وَ لَمْ يَتَفَكَّرُوا ۗ مَا بِصَاحِبِهِم مِّن جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ #ترجمه: آیا فکر نکردند که همنشین آنها [= پیامبر ]هیچ گونه (اثرى از) جنون ندارد؟! (پس چگونه چنین نسبت ناروایى به او مى دهند؟!) او فقط بیم دهنده اى روشنگر است. (که مردم را متوجّه وظایفشان مى سازد). #شأن_نزول: مفسران اسلامى چنین نقل کرده اند: پیامبر(صلى الله علیه وآله) هنگامى که در مکّه بود، شبى بر کوه صفا بر آمد و مردم را به سوى توحید و یکتاپرستى دعوت نمود، مخصوصاً تمامى طوائف قریش را صدا زد و آنها را از مجازات الهى برحذر داشت، تا مقدار زیادى از شب گذشت، بت پرستان مکّه گفتند: اِنَّ صاحِبُنا قَدْ جُنَّ باتَ لَیْلاً یَصُوتُ اِلَى الصَّباحِ!: رفیق ما دیوانه شده، از شب تا صبح نعره مى کشید! در این موقع این آیه نازل شد و به آنها در این زمینه پاسخ دندان شکنى داد. با این که آیه شأن نزول خاصى دارد، در عین حال چون دعوت به شناخت پیامبر(صلى الله علیه وآله) و هدف آفرینش و آمادگى براى زندگى دیگر مى کند، با بحث هاى گذشته که پیرامون گروه دوزخى و بهشتى سخن مى گفت، پیوند روشنى دارد. #تفسیر_آیه: تهمت ها و بهانه ها در این آیه نخست، خداوند به گفتار بى اساس بت پرستان دائر به جنون پیامبر(صلى الله علیه وآله) چنین پاسخ مى گوید: آیا آنها فکر و اندیشه خود را به کار نینداختند که بدانند همنشین آنها (پیامبر) هیچ گونه آثارى از جنون ندارد (أَ وَ لَمْ یَتَفَکَّرُوا ما بِصاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّة). اشاره به این که پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) شخص ناشناخته اى در میان آنها نبود و به تعبیر خودشان صاحب یعنى دوست و همنشینشان محسوب مى شد، بیش از چهل سال در میان آنها رفت و آمد داشته، و همواره فکر و تدبیرش را دیده اند و آثار نبوغ را در وى مشاهده کرده اند. کسى که قبل از این دعوت، از عقلاى بزرگ آن جامعه محسوب مى شد، چگونه یک باره چنین وصله اى را به وى چسباندند، آیا بهتر نبود به جاى چنین نسبت ناروائى در این فکر فرو روند که ممکن است دعوت او حق باشد، و مأموریتى از طرف پروردگار یافته باشد؟! آن چنان که قرآن به دنبال این جمله مى گوید: او فقط بیم دهنده آشکارى است که جامعه خویش را از خطراتى که با آن رو به رو است بر حذر مى دارد(إِنْ هُوَ إِلاّ نَذیرٌ مُبینٌ). ✍تهیه و تنظیم : عاشوری