❣﷽❣ #بخش_چهارم_مکیال_المکارم #ویژگیهای_حضرت 🍃🌺 #نور_آن_حضرت عجّل اللَّه فرجه ✅فصل دوّم: نورانيّت نشانه شرافت است و چون دانستى كه نور اقسام فراوانى دارد كه درجات فوق يكديگر دارند، ترديدى نيست كه نورانيّت نشانه شرافت صاحب خويش است، و كمال آن؛ دليل كمال شرافت است. اين امر كاملاً واضح و هيچ پرده ابهامى بر آن نيست، و دليل بر آن - به اضافه عقل - آيات و روايات بسيار است از جمله: ۱ - آيه نور، خداوند متعال در اين آيه خود را با اين صفت متعالى وصف فرموده كه براى اثبات مطلوب ما بس است. ۲ - آياتى كه در مقام امتنان بر مردم به خاطر آفرينش خورشيد و ماه وارد شده است، خداوند عز و جل مى فرمايد: ⚜وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سراجاً⚜ (سوره نوح، آيه ۱۶.) ؛ و ماه را در آسمانها نور؛ و خورشيد را چراغ قرار داد. ۳ - آياتى كه به ماه و خورشيد سوگند ياد مى كند، مانند اين آيه: ⚜وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها وَ الْقَمَرِ اِذا تَلاها⚜(سوره شمس، آيه ۱ و ۲.) ؛ سوگند به خورشيد و هنگام چاشت آن، و سوگند به ماه هنگامى كه پى آن در آيد. و امّا روايات؛ جدّاً زياد است. در بحار - مجلّد ششم از پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم آمده كه فرمود: خداوند، من و على و فاطمه و حسن و حسين را پيش از خلقت آدم آفريد، هنگامى كه نه آسمان بنا شده اى بود و نه زمين گسترده اى، نه ظلمتى، نه نورى، نه آفتاب و نه ماهى، و نه بهشتى، و نه دوزخى وجود داشت. عباس عرض كرد: پس ابتداى آفرينش شما چگونه بود يا رسول اللَّه؟ فرمود: اى عمو، وقتى خداوند اراده كرد كه ما را خلق كند، با كلمه اى سخن گفت از آن نورى آفريد، سپس به كلمه ديگرى تكلم كرد. و با آن روحى خلق كرد، سپس نور را با روح ممزوج گردانيد. آنگاه من و على و فاطمه و حسن و حسين را خلق كرد، ما او را تسبيح مى گفتيم، گاهى كه تسبيحى نبود؛ و تقديسش مى كرديم، هنگامى كه تقديسى نبود. و چون خداوند متعال اراده كرد كه خلق را بيافريند، نور مرا شكفت پس عرش را از آن آفريد، عرش از نور من است و نور من از عرش افضل است. سپس نور برادرم على را شكفت و از آن ملائكه را آفريد، پس فرشتگان از نور على هستند و نور على از نور خداست، و على افضل از ملائكه است. آنگاه نور دخترم را شكفت و از آن آسمانها و زمين را آفريد، پس آسمانها و زمين از نور دخترم فاطمه است، و نور دخترم فاطمه از نور خداوند است و دخترم فاطمه از آسمانها و زمين افضل است. پس از آن نور حسن را شكافت و از آن خورشيد و ماه آفريد، پس خورشيد و ماه از نور فرزندم حسن است و نور حسن از نور خداوند است، و حسن از خورشيد و ماه برتر است. سپس نور فرزندم حسين را شكافت و از آن بهشت و حورالعين را آفريد، كه بهشت و حورالعين از نور فرزندم حسين و نور فرزندم حسين از نور خداوند است، فرزندم حسين از بهشت و حورالعين افضل است. (بحار الانوار، ۱۵ / ۱۰.). 📚 منبع: #مکیال_المکارم (بخش چهارم) 🌤اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج🌤