۱ 🔆 «إِلَهِي لَيْسَ لِي وَسِيلَةٌ إِلَيْكَ إِلا عَوَاطِفُ رَأْفَتِكَ وَ لا لِي ذَرِيعَةٌ إِلَيْكَ إِلا عَوَارِفُ رَحْمَتِكَ وَ شَفَاعَةُ نَبِيِّكَ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ» 🔆 «خدایا! به پیشگاهت وسیله‌ای جز عواطف مهرت ندارم و به درگاهت دست‌آویزی جز از آنچه از رحمت شناخته شده‌ات و جز شفاعت پیامبرت؛ رسول رحمت، ندارم.» 🔶🔸 خدایا! من در جستجوی وسیله‌ای هستم که مرا به تو وصل کند که آن دو چیز است: 🔸۱. عواطف و مهربانی‌های پیوسته و پشت سر هم تو. این دوست داشتن متصل به هم، وسیله‌ای شده که من با تو ارتباط برقرار كنم و خود را به تو نزدیک کنم. 🍃 گویا مهربانی‌های دائم خدای سبحان به ما وسیله‌ای‌ است برای وصل دائم بنده به خدا. در این مهربانی‌ها، جدایی از ناحیۀ خدا نمی‌بینیم و *آنچه بریدن و مانع مشاهده می‌شود، از طرف ماست* که نمی‌توانیم مهر و محبت الهی را دریافت کنیم. 🔸۲. رحمت معروف و شناخته شدۀ تو! رحمت شناختۀ تو، پیامبر است که مجهول نیست. عنایت‌های الهی و شفاعت پیامبر، مجهول نیست و رحمت معروف است. ❇️ خدایا! من وسیله‌ای دارم و به‌واسطۀ آن به تو نزدیک می‌شوم که آن پیامبر و آل اوست. 📚 «برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی» ‏🌐 emamraoof.com