eitaa logo
در محضر استاد بروجردي
2هزار دنبال‌کننده
11.4هزار عکس
1.3هزار ویدیو
161 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🏴🏴🏴🏴 💠 *«ما رَأیتُ الّا جَمیلاً»۵۲* 🔆 *«وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنادى‏ فِي الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمين‏»* 🔆 *«و ذوالنون (يونس را به ياد آور) آن هنگام كه خشمگين رفت و گمان كرد كه ما بر او تنگ نخواهيم گرفت، پس در آن تاريكي‌ها ندا داد كه جز تو معبودى نيست، تو پاك و منزهى همانا من از ستمكاران بودم.»* 📗 سوره انبیا، آیه ۸۷ 🔶 یونس پیامبری است که در سه ظلمت فرو می‌رود: ظلمت شب، ظلمت دریا، و ظلمت شکم ماهی؛ سه لایه حبس، سه فشار درهم تنیده! 🔸 در این شرایط، اگر قرار بود کسی خودش را ببیند، تنها چیزی که می‌دید ظلمت بود و تنگنا؛ اما قرآن می‌گوید او در همانجا نگاهش را از خودش برداشت و متوجه دیگری شد: «لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ». چشمش به خدایی افتاد که فراتر از هر محدودیت و تنگناست. 🔶 «سُبْحانَكَ» یعنی حتی در دل این سه حجاب، باز هم تویی که باید دیده شوی؛ نه خود من و نه این تاریکی‌ها. وقتی انسان به چنین نقطه‌ای برسد، دیدش زیبا می‌شود. حتی در اوج فشار، همه‌چیز را در پرتو جمال و جلال او می‌بیند. سختی هست؛ اما نگاه موحّد سختی را به «جایگاه دیدن خدا» بدل می‌کند. ⬅️ در زندگی ما هم، ماجرا همین است. وقتی گرفتار مصیبت و بن‌بست می‌شویم، انتخاب با ماست: نگاه‌مان به مشکل باشد یا به خدا؟ اگر به مشکل بچسبیم، راه خروج مسدود می‌شود؛ اما اگر نگاه‌مان را از خود و رنج خود برداریم و به او بدوزیم، راه گشوده می‌شود. چون خدایی که «کل الجمال» و «کل الکمال» است، بنده‌اش را در فشار پایدار نمی‌گذارد. ✅ *یونس در آن لحظه به حقیقتی ساده اعتراف کرد: «إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمين‏».* من خودم خطا کردم، تعادل را به‌هم زدم؛ اما همین که حالا تو را می‌بینم، کافی است؛ چون دیدن تو، آغاز نجات است. ⬅️ پس اگر چشم ما هم «زیبابین» شد، در گرفتاری‌ها پیش از اینکه مشکل را ببینیم، صاحب جمال و جلال را می‌بینیم. و آن‌وقت است که ربوبیت خدا کار خودش را می‌کند؛ بن‌بست‌ها گشوده می‌شوند و آدمی از دل هر عسروحرج رها می‌شود. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی، محرم ۱۴۰۴» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام
دعای_جوشن_کبیر۳۷ 💠 *«عفو الهی و نقش آن در زدودن آثار گناه»* 🔅 *«یا عَفُوّ»* ✍🏼 «عَفو» به‌معنای محو و زدودن است. این محو گاهی به‌معنای محو کامل گناه است؛ یعنی هیچ اثری از گناه در پروندۀ اعمال انسان باقی نمی‌ماند. 🍃 *خداوند در آیۀ «أُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ» سوره فرقان، آیه ۷۰ به‌زیبایی، این حقیقت را بیان می‌کند؛ بدین معنا که خداوند به جای خارهایی که در مزرعۀ وجودی ما کاشته شده بود، گل و زیبایی می‌کارد.* 🌀 این نوع از عفو، محو کامل گناه است؛ گناهی که به‌طور معمول موجب کدورت دل و فاصله گرفتن انسان از خدا می‌شود؛ اما آشنایی با خدای «عَفُو» باعث می‌شود نه‌تنها اثری از آن کدورت باقی نماند، بلکه فاصله‌ای که گناه ایجاد کرده بود نیز از میان برود. 💢 گناهان علاوه بر اینکه باعث تنگی در رزق و روزی می‌شوند، می‌توانند موجب قبض و تنگی درونی انسان و ایجاد دل‌نگرانی شوند؛ اما نام «عَفُو» خداوند این قدرت را دارد که نه‌تنها گناه را محو کند؛ بلکه آثار و پیامدهای منفی آن را نیز از بین ببرد. 🔷 این مفهوم در سورۀ مبارکه رعد نیز به صورت روشن آمده است؛ خداوند در آیه ۳۹ می‌فرماید: «يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ» یعنی خدا هر آنچه را بخواهد محو و هر آنچه را بخواهد ثابت می‌کند. 🔷 *عفو الهی یعنی توانایی محو کامل گناه و آثار آن و در عین حال، استقرار و اثبات خیر و نیکی در زندگی انسان.* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام