۷۰ 🍃 در روایتی پیغمبر ادب دیگری را بیان می‌‌فرماید: 🔆 *«إِنَّ اَلْقُرْآنَ نَزَلَ بِالْحُزْنِ فَاقْرَءُوهُ بِالْحُزْنِ»* 🔆 * «قرآن محزون فرود آمده است. وقتی قرآن می‌‌خوانید با سوز بخوانید.»* 📙 وسائل الشيعة، ج ۶،ص۲۰۸ 🔷 در قرائت قرآن باید سوزی باشد. بعضی بسیار با دقت و رعایت آداب می‌خوانند؛ اما سوز در قرائت مشاهده نمی‌شود. 🍃 فیض کاشانی از قول غزالی تأویل و پشت پردۀ این قضیه را ذکر می‌کند و می‌‌گوید: «وقتی قرآن را بررسی می‌‌کنید، بعضی از آیات تهدید است، بعضی از آیات وعید است، بعضی از آیات در مورد عقود و میثاق‌هاست. 🔷 اگر دقیق به معانی آیات توجه کنیم بیم داریم از اینکه تعهدی را انجام نداده باشیم و این تهدید و وعید شامل حال ما شود! بعضی از آیات، آیات عذاب است و وقتی می‌‌خوانیم خود را مخاطب می‌دانیم و محزون و نگران می‌شویم.» ⁉️ *حال این ادب را چگونه در مورد اباعبدلله که قرآن ناطق است، رعایت کنیم؟* 🍃 نام حسین که می‌‌آید با نام سایر معصومین متفاوت است. نام حسین که آمد حضرت آدم و حضرت زکریا گریستند. 🔷 حضرت عیسی از کربلا گذر می‌کرد به جایی رسید و مشاهده کرد که گوسفندان، از آب خوردن امتناع می‌کنند. حضرت عیسی از خدا سوال کرد خدایا اینجا کجاست؟ چرا این‌ گوسفندان آب نمی‌خورند؟! جبرییل نازل شد و روضۀ حسین را خواند. ⁉️ ممکن است سوال شود: چگونه وقتی هنوز حادثۀ کربلا اتفاق نیفتاده، پیامبران برای آن محزون بودند؟ 🔷🔹 در پاسخ می‌گوییم: *حقیقت کربلا در یک واحد زمانی به نام دهر نمایش داده شد، در آن حقیقت دهریه دیگر زمان‌ مطرح نیست! و همه چیز دیده می‌‌شود؛ به همین دلیل همۀ انبیا و اولیا و صدیقین و شهدا شاهد حقیقت این مصیبت بودند؛ نه‌تنها شاهد، که محزون هم بودند.* 📚 «برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا