۳۰۱ 🔆 *«اللَّهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعَائِی وَ اقْبَلْ ثَنَائِی»* 🔆 *«خدایا دعای مرا به اجابت برسان و حمد و ثنایم را قبول کن.»* ⁉️ سوالی که ذهن زائر به خود مشغول می‌کند آن است که چگونه زائر در انتهای دعا بیان می‌کند: «وَ اقْبَلْ ثَنَائِی» در حالی‌که در متن زیارت، ثنا و حمد خداوند وجود نداشته است؟! 🟧 در جواب بیان می‌شود: 🔶 ۱. چه‌بسا درود به حضرات معصومین ثنای خدای سبحان محسوب می‌شود؛ 🔶 ۲. شهادت و گواهی به ولایت معصوم، همان ثناگویی خداست؛ زیرا که خداوند معصوم را در جایگاهی قرار داده است که ثناگویی او حمد خداوند شمرده می‌شود؛ 🔶 ۳. طرح نیاز به درگاه خداوند نوعی ثناگویی است؛ زیرا درخواست زائر، دارایی و مالکیت و غنای خداوند را به‌ظهور می‌رساند. به عبارتی دیگر، پشت پردۀ درخواست‌های زائر، غنای خداوند نهفته است. 🟩 دعا و ثنا از یک خانواده محسوب می‌شود؛ دعا از جنس ثناست و ثنا از جنس دعا. 🔆 «اللَّهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعَائِی»، یعنی خدایا! غیر از تو هیچ نمی‌خواهم؛ فقط خدایی تو را درخواست دارم. 🔰 *در این فراز محتاج بودن و فقر زائر چشمگیر است که با همۀ وجود این فقر و نیاز خود را اعلام می‌کند و با ثناگویی‌ از خداوند خواست دارد که ثنای او مقبول شود.* 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام