#زندگی_خردمندانه۸ 💠 *«پاداش، لطف خاص خداست نه جزای عمل بنده!»* 🌀 وقتی وسعت نظام آفرینش را در نظر بگیریم، می‌یابیم که میان این همه بنده، تنها به ما توفیق داده شد که کار خیری انجام دهیم. ! این که خدا به ما توجه کرده، منتی بر سر ماست؛ نه این که از او انتظار پاداش داشته باشیم! 🔶 پاداشی که او به من می‌دهد، لطف خاصی است که خودش برای خود در نظر گرفته است و گرنه قانوناً ما استحقاق آن پاداش را نداریم. 🔶 او برای یک عمل اندک ما، یک پاداش بسیار زیاد در نظر گرفته است؛ چون کریم است و نمی‌تواند کم بدهد! چون ذاتش کرامت است. ⁉️ چرا خداوند برای عمل اندک بنده، پاداش بی‌نهایت در نظر گرفته است؟ ✅ پاسخ این است که درستی و کیفیت و کمیت شایستۀ عمل بنده، مربوط به او نیست، بلکه کار خود خداست؛ چون اگر مربوط به بنده باشد، ناقص است و کاری که یک ناقص انجام بدهد، در انتها باز هم ناقص است. 🔶 اگر خدا عمل را جزا می‌دهد، در واقع به خودش جزا می‌دهد، نه به بندگان! ظاهراً به ما پاداش می‌دهد؛ اما فی‌الواقع جزا را به خود می‌دهد؛ به همین جهت نه او به خاطر جزادادن بر سر ما منتی دارد و نه ما انتظاری داریم که اگر کارمان را درست انجام دادیم، پاداش دریافت کنیم. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام