🔅 *«بِسُلْطَانِكَ الَّذِي عَلَا كُلَّ شَيْ‏ءٍ»+ 🔅 *«خدایا تو را به سلطنتت که علو و برتری دارد قسم می‌دهم که سلطنت می‌خواهم.»* 🔰 داعی در این فراز خداوند را به سلطنت دائمی و پایدارش قسم می‌دهد تا سلطنت جاودانه را دارا شود و دائماً بر هوای نفس و نفسانیات خود غالب شود. ❇️ خداوندی که سلطنت قدیمی و دائمی دارد، از قدیم بندۀ خود را سلطان آفرید؛ البته به این شرط که فقط رعیت ذات حق باشد. 🍃 خدای سبحان می‌فرماید: 🔅 «بنده‌ام اگر مرا اطاعت کنی، تو را مثل خودم قرار می‌دهم.» ⏪️ *به‌میزانی که انسان رعیت خداوند باشد، سلطان عالم وجود خود می‌شود.* ✅ در حقیقت انسان که خلیفۀ خداوند است، از قدیم مُهر سلطانی بر وجود او زده شده؛ چرا که خداوند سلطان، بشر را هم سلطان قرارداده تا مثل او شود. ✅ اعتبار هر سلطانی به خزانۀ اوست؛ اما خزانۀ هر سلطانی ناپایدار است؛ اما سلطنت خداوند به گونه‌ای است که هرگز دچار نقصان و کاستی نمی.شود و همیشه موجودی او در نهایت کثرت است. 🔷 از معانی سلطنت خداوند این است که در سلطنت خود تصرف تام داشته باشد؛ یعنی هر آنچه اراده کند، فوراً از قوه به فعل در می.آید. 🔹 خداوند سلطانی است که هر چه اراده کند، فوراً به فعلیت می‌رسد؛ اما سلطنت سلاطین دیگر زمانبر است و به‌راحتی جامۀ عمل نمی‌پوشد. 📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی» 🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در فضای مجازی: سایت | بله | ایتا | تلگرام