🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_431 #بخش_چهارم ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ _آیہ جان! عزیزم! با صداے مادرم بہ خودم مے آیم و شوڪہ سربلند میڪنم! مادرم با چشمان نگران صورتم را مے ڪاود:خوبے مامان؟! بہ زور صدایم را از گلو خارج میڪنم:چے؟! چند قدم نزدیڪتر میشود و دست روے شانہ ام میگذارد. _یہ ساعتہ نشستے اینجا زل زدے بہ حیاط! هاج و واج نگاهش میڪنم،چند ثانیہ بعد تڪانے بہ گردنم میدهم و اطراف را مبهوت نگاہ میڪنم. تازہ یادم مے افتد در ڪجا و چہ موقعیتے قرار دارم! حال بابا محسن بد شدہ بود و بہ خانہ شان آمدیم! مادرم دوبارہ مے پرسد:خوبے؟! قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر میخورد و سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم. مادرم سوال پیچم میڪند و نمیدانم چطور جوابش رل میدهم! بہ سورہ ے آخر رسیدہ ام... سورہ ے جنون... حالا ڪہ بہ این سورہ رسیدہ ام،دارد ڪم ڪم رفتن روزبہ باورم میشود... تمام این مدت بہ خودم گفتہ بودم همہ چیز خواب و خیال است! باورم بہ بودنش بود! بہ برگشتنش! اما حالا داشت همہ ے باورهایم از بین مے رفت! امان از لحظہ اے ڪہ امیدِ و باور محالت بِشڪند... ڪہ دیگر نتوانے بہ خودت دروغ بگویے...ڪہ ڪسے در گوشت بخواند:نبودنش واقعیست! دیگر "عشق" را ندارے... غرق میشوے در دنیاے سیاهے ڪہ برایت بہ جا گذاشتہ... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانی