در مورد تجربه های مادران از زندگی روزانه شون، چند تا نکته به ذهنم میرسه. یکی اینکه شرایط مادرها بعد از تولد بچه به هیچ وجه قابل مقایسه با دوران قبل از مادر شدن نیست (به خصوص دو سه ماه اول که بچه به شیر وابسته تر هست و همون جور که زود سیر میشه، زود گرسنه هم میشه) بنابراین خیلی انتظار نداشته باشید که زندگی تون مثل قبل باشه. و این نکته رو باید قبل از تولد نوزاد تا حدی به همسرتون بقبولانید که انتظارات و توقعات خاص نداشته باشه. البته خودتون هم باید متوجه این نکته باشید. چون ماه های اول تولد به خاطر مشغله زیاد و بعد به خاطر شیطنت بچه ها قاعدتا خونه کاملا مرتبی ندارید. بعد اینکه خیلی نمیشه از آقایون توقع داشت که با به دنیا اومدن بچه اول خیییلی کمک کارتون باشن. به خصوص اگر مشغله کاری شون زیاد باشه. حالا بعد سومی یه ذره راه میفتن😉😂😂😂 البته خوب همه مردها هم مثل هم نیستن و آدم ها متفاوت هستن ولی کلا خیلی امید کمک نداشته باشید. اما در مجموع تا جایی که میشه و در توان شون هست اول از پدر بچه (چون اول وظیفه اونه) و بعد از آدم هایی که امکان کمک دادن رو دارن کمک بگیرید و نخواهید همه کارها رو خودتون انجام بدهید. قاعدتا انتظار بی نقص نگهداری کردن رو از هیچ کس به خصوص باباها نداشته باشید. هرچی باشه اونها اولین تجربه هاشون هست و ممکنه اشتباه کنن. برای همین از کارهای ساده مثل روی پا یا توی گهواره خوابوندن بچه ها شروع کنید... بعد هم که بچه بزرگ تر شد تو وعده های غذایی که بابا ها هستن غذا دادن به بچه رو حتما به باباها بسپرید و بهشون بگید بچه هایی که تو دوران کودکی با پدرشون غذا میخورن تو نوجوانی رابطه خوبی با پدرشون دارن (این نکته رو یه خانم دکتری تو دوره بارداری گفتن و من هم تجربه ش کردم) دوم اینکه توقع نداشته باشید بتونید برنامه های شخصی خودتون مثل مطالعه کردن و درس خوندن یا سر کار رفتن مثل قبل باشه و باید کارهای جانبی رو به حداقل ممکن برسونید. بنابراین اگر درس میخونید حداقل واحدهای درسی رو بردارید و اگر کار می‌کنید ساعت های کاری رو به حداقل برسونید. سوم این که برای ساعت های خواب بچه برنامه داشته باشید. برای اینکار باید خودتون رو از نظر بدنی قوی نگه دارید که با خوابیدن بچه شما هم خیلی خسته نباشید و شما هم بیهوش نشید😁 (البته که مادرهای بچه های کولیک یا رفلاکسی که خیلی گریه میکنن از این قاعده مستثنی هستن و تو اون شرایط بهتره تا جایی که میتونن استراحت کنن) و سعی کنید اولین کار بعد از خواب بچه آماده کردن شام یا نهار باشه و بعد بقیه کارهاتون رو انجام بدهید. اگر از اون دسته آدم هایی هستید که خواب رو بر هر چیز ترجیح می‌دهید نگران نباشید. بدن شما یواش یواش به کم خوابی عادت میکنه. نکته بعدی، تو خونه های آپارتمانی که معمولا کوچک هم هستن، بچه‌ها هرجایی اسباب بازی شون رو پهن میکنن و بعد رها میکنن و میرن سراغ یه کار دیگه😃 اولا بدونید اسباب بازی بچه‌ها حکم اسباب و اثاثیه مادرها رو داره و خیلی سخت نگیرید که چرا اسباب بازی ها یا حتی لباس های تو کمد رو ریختی. فقط یواش یواش باید بهش یاد بدهید که این کار رو تو اتاق خودش انجام بده و تو مرحله بعدی یاد بگیره که هر اسباب بازی که باهاش بازی کرد جمع کنه و بعد بعدی رو بیاره. در نهایت هم یک ساعت به اومدن بابا با هم دیگه خونه رو مرتب کنید. اگر هم بیشتر از یک بچه دارید از بچه بزرگ تر بیشتر کمک بگیرید. این کار هم به شما کمک میکنه و هم اون رو مسئولیت پذیر بار میاره. و در نهایت بدونید شرایط یه کم سخته ولی سعی کنید بیشتر از هرچیز از وجود نوزاد جدید لذت ببرید تا هم به شما برای کارهای دیگه نشاط و انرژی بده و هم این دوران رو با خاطرات شیرین و راحت تر طی کنید. برای عاقبت به خیری بچه های ما هم دعا کنید.اثر داره😉😁 کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075